مطالعات تطبیقی در برنامه درسی (ایران و کره جنوبی)

این پژوهش با هدف رتبه بندی و طراحی و اعتبارسنجی الگوی بومی تربیت اجتماعی بر اساس اسناد بالادستی وزارت آموزش و پروشانجام شده است. روش تحقیق ترکیبی شامل روش کیفی و کمی است. در بخش کیفی تحلیل محتوای کیفی، مبتنی بر قیاس است ودر بخش کمی، نظرخواهی از متخصصان است. جامعه آماری در بخش کیفی، اسناد بالادستی شامل: سند تحول بنیادین و سندبرنامه درسی ملی و نمونه پژوهش، بخش های مربوط به تربیت اجتماعی در این اسناد است. و در بخش کمی متخصصان رشتهبرنامه ریزی و آشنا با اسناد بالادستی می باشد. داده ها به شیوه کدگذاری بر اساس الگوی تایلر بر مبنای چهار عنصر هدف (شناختی،عاطفی و روانی- حرکتی)، محتوا (انتخاب و سازماندهی)، روش و ارزشیابی تحلیل شد. و با توجه به نظرات متخصصان در مرحله کمی تعدیل و اصلاح گردید. در این مقاله به بررسی نقاط قوت و نقاط ضعف هر یک از نظام های آموزشی ایران و کرهی جنوبی پرداخته شدهاست. هدف از این مقایسه شناسایی این نکات در آموزش و پرورش هر یک از این کشورهاست. همچنین در این مقاله به تشریح هریک از مقاطع تحصیلی دو کشور پرداخته شده است. آموزش معلمین نیز یکی دیگر از مواردی است که بیان شده است. قابل ذکراستتا جای ممکن به بیان شباهت ها و تفاوت های دو نظام آموزشی نیز پرداخته شده است. آموزشهای رسمی و غیر رسمی دو سیستمآموزشی، یکی دیگر از مواردی است که در این مقاله به ذکر آنها پرداخته ایم. باشدکه با بررسی هر بخش از این نظام ها، سعی درارائه ی راه حل های پیشنهادی در رابطه با سیستم آموزشی کشور خودمان داشته باشیم. در پایان این نکته قابل ذکر است که هدفمشترک آموزش درکره خدمت و وفاداری به جامعه و دولت است.

کلیدواژه ها:

مطالعات تطبیقی ، برنامه درسی ، کره جنوبی ، ایران