بررسی رابطه بین یادگیری مشارکتی و تفکر انتقادی با نقش واسطه ای انگیزش تحصیلی در دانش آموزان مدارس متوسطه دوم شهر بوشهر

پژوهش حاضر که با هدف بررسی رابطه بین یادگیری مشارکتی و تفکر انتقادی دانش آموزان با نقش واسطه ای انگیزش تحصیلی انجام شد، از جمله ی پژوهشهای توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره ی متوسطه ی دوم شهرستان بوشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ به تعداد ۴۳۲۷ نفر ۲۲۵۰) دختر و ۲۰۷۷ پسر) بود که از بین آنها و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی- خوشه ای چند مرحله ای، تعداد ۳۵۰ نفر دانش آموز ۱۷۴) دختر و ۱۷۶ پسر) به عنوان اعضای نمونه ی آماری انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های مهارتهای تفکر انتقادی کالیفرنیا (۱۹۹۵)، پرسشنامه ی یادگیری مشارکتی استیفان (۲۰۰۷) و پرسشنامه ی انگیزش تحصیلی هارتر (۲۰۰۵) استفاده شد. روایی و پایایی ابزارها با استفاده از تحلیل گویه و ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. داده های به دست آمده با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد)، آزمون تی تک نمونهای، ضریب همبستگی پیرسون، معادلات ساختاری و تی تست مستقل با استفاده از نرم افزار آماری Spss نسخه ۲۲ و Lisrel ۸/۸ مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که میزان تفکر انتقادی دانش آموزان، پایینتر از حد متوسط میباشد. همچنین، میزان یادگیری مشارکتی دانش آموزان، پایینتر از حد متوسط میباشد. از طرفی بین یادگیری مشارکتی و تفکر انتقادی دانش آموزان رابطه ی معنادار آماری وجود دارد. همچنین، بین یادگیری مشارکتی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه ی معنادار آماری وجود دارد. بین انگیزش تحصیلی و تفکر انتقادی دانش آموزان رابطه ی معنادار آماری وجود دارد. به طور کلی، بین یادگیری مشارکتی و تفکر انتقادی دانش آموزان با نقش واسطه ای انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه ی معنادار آماری وجود دارد. از سوی دیگر، نتایج نشان داد که بین میزان تفکر انتقادی دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، تفکر انتقادی ، انگیزش تحصیلی ، دانش آموزان.