شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر تاب آوری سازمان با استفاده از تکنیک دیمتل (مطالعه موردی: شرکت فولاد ارفع یزد)

در شرایط ناپایدار محیطی ، سازمان ها باید توانایی واکنش در برابر تحولات، و انعطاف پذیری برای حفظ بقاء خود داشته باشند. تاب آوری سازمانی اغلب به عنوان توانایی عملکرد در هنگام شوک و سپس بازگشت به عملکرد عادی تعریف می شود. تاب آوری به عنوان یک پاسخ و راهکار عملیاتی در برابر اختلالات و تغییرات محیطی جهت مقابله با خطر کاهش طول عمر سازمان می باشد. از این رو تحقیق حاضر با هدف شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر تاب آوری سازمانی در شرکت فولاد ارفع یزد تعریف گردید. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و دارای ماهیتی توصیفی می باشد. در گام اول با مطالعه منابع کتابخانه ای این عوامل در دو دسته درون سازمانی و برون سازمانی شناسایی می گردد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه به تعداد ۱۰ نفر از خبرگان و کارشناسان شرکت فولاد ارفع یزد انجام شد. سپس با استفاده از داده های بدست آمده و تکنیک دیمتل رتبه بندی این عوامل صورت گرفت . نتایج حاکی از آن است که اثرگذارترین عامل مدیریت از بعد درون سازمانی و در رتبه دوم تشکیل انجمن ها و تشکل های صنفی می باشد. از طرفی دیگر عامل افزونگی خارجی و داخلی از رتبه بالایی نسبت به دیگر عوامل اثر پذیر برخوردار بودند. بنابراین مدیران این شرکت می بایست با ارتقاء سطح دانش و یادگیری شیوه های نوین مدیریتی به تدوین برنامه ریزی و سرمایه گذاری بر روی عوامل اثر پذیر و اثر گذار بپردازند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری سازمان ، بحران ، تکنیک دیمتل ، شرکت فولاد ارفع یزد