اهمیت و جایگاه تربیت اخلاقی در برنامه ریزی درسی دانش آموزان مقطع ابتدایی

یکی از مسائل مهم، که امروزه سیستم های آموزشی با آن روبه رو هستند، مسئله تربیت اخلاقی و در نظر گرفتن ارزش های اخلاقی است. تربیت اخلاقی از آنجا ضرورت می یابد که معمولا میان خواسته ها و امیال متعدد مادی افراد و نیازهای اخلاقی و معنوی او تعارض، صورت می گیرد. از این رو، وی میان این تعارض ها مجبور به انتخاب میشود بنابراین، تربیت اخلاقی فراگیر امری ضروری است تا در این انتخاب قادر باشد آنچه که به نفع سعادت و رستگاری واقعی و الهی اوست را برگزیند. در نظام آموزشی ایران تربیت اخلاقی به عنوان یکی از اجزای مهم آموزش باید مورد توجه بیشتر قرار گیرد و در کنار تربیت اعتقادی و دینی، این مسئله به صورت ویژه در برنامه های درسی تدوین شده و در حال اجرا در مدارس در مقطع ابتدایی دارای اهمیت فراوان بوده و باید مورد توجه قرار گیرد. با توسعه شناخت روانشناختی آموزگاران برنامه درسی تربیت اخلاقی مطابق با تغییرات زمان توسعه می یابد. در حال حاضر، تجدید علاقه به مطالعه ادراکات معلمان از برنامه درسی تربیت اخلاقی مشاهده شده است. زیرا برنامه درسی تربیت اخلاقی هر کشور نقش منحصر به فردی را در طراحی کلی برنامه درسی آموزش و پرورش ایفا می کند. برنامه درسی تربیت اخلاقی به عنوان یکی از ابزارهای اصلی برای آموزش ارزش عمل می کند و معلمان به عنوان مجریان مستقیم آن هستند. می تواند بر توسعه کلی سیستم مدرسه و توسعه بلندمدت یک کشور تاثیر بگذارد. با توجه به اهمیت موضوع در پژوهش حاضر بر بررسی وضع موجود برنامه های درسی مقطع ابتدایی در نظام آموزش ایران و به ویژه جایگاه تربیت اخلاقی در آن پرداخته شده است.