بررسی و نقد جایگاه "فطرت" در برنامه فلسفه برای کودکان از جنبه تربیت دینی درآموزه های قرآن کریم

هدف این مقاله بررسی و نقد جایگاه "فطرت" در برنامه فلسفه برای کودکان از جنبه تربیت دینی از منظر آموزه های قرآن کریماست. سوال پژوهش عبارت است از این که "فطرت" در برنامه فلسفه برای کودکان چه جایگاهی دارد و چه نقدی بر آن از منظرتربیت دینی مد نظر قرآن کریم وارد است؟ روش پژوهش این مقاله تحلیلی استنتاجی می باشد. یافته های پژوهش نشان میدهد که در برنامه فلسفه برای کودکان با وجود اشاره هایی به برخی رفتارهای ذاتی کودکان، توجه ای به منشا آن نشده و بالتبعبرای شکوفایی و پرورش این استعداد خدادادی که فطرت نام دارد، برنامه ریزی نگردیده است. با این وجود مفهوم فطرت در آموزههای قرآنی به شکل های مختلف آمده است. در تحلیل آیات قرآن مشخص شد در نهان آدمی حقایقی فطری نهادینه شدهکه در مسیر تربیتی انسان باید به آن توجه کرد و با بهره بردن از این امور بینشی ، شناخت انسان را تا رسیدن به درک تمام خوبیها پیش برد چرا که انسان بر اساس فطرت الهی نهادینه در وی ، تمام خوبی ها را درک می کند و در صدد شناخت خالق خویش ودستیابی به کمالی خواهد بود که او برایش در نظر گرفته است.

کلیدواژه ها:

فلسفه برای کودکان ، تربیت دینی ، فطرت ، قرآن کریم