نقش خودناتوان سازی تحصیلی، رفتارهای ایذایی و ادراک از ساختار هدفی کلاس، در تقلب تحصیلی دانشجویان داروسازی

مقدمه: این پژوهش با هدف تعیین نقش عوامل انگیزشی فردی بر تقلب دانشجویان داروسازی انجام شد. به این منظور نقش متغیرهای خودناتوان سازی تحصیلی، رفتارهای ایذایی و ادراک دانشجویان از ساختار هدفی کلاس درس در تقلب تحصیلی دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: دراین پژوهش توصیفی همبستگی، جامعه آماری کلیه دانشجویان رشته داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبریز به تعداد ۹۰۰ نفر بودند که از بین آنان ۳۴۰ نفر به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری، پرسشنامه ۳۱ گویه ای میجلی (Midgley) و همکاران، بود که متغیرهای خودناتوان سازی تحصیلی، رفتارهای ایذایی و ادراک از ساختار هدفی کلاس (تبحرگرایی، عملکردگرایی و عملکردگریزی) را مورد اندازه گیری قرار داد. مقیاس اندازه گیری متغیرها فاصله ای بود و داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و با روش تحلیل رگرسیون چندمتغیره به صورت گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: رابطه متغیرهای رفتارهای ایذایی، خودناتوان سازی تحصیلی، ادراک عملکردگرا بودن، عملکردگریز بودن و تبحری بودن کلاس با تقلب تحصیلی به ترتیب: ۶۱/۰، ۴۳/۰، ۱۷۶/۰-، ۱۳۵/۰، ۰۶۶/۰- بود (۰۵/۰p≤). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که پنج متغیر پیش بین در مجموع توانستند ۳۷/۰ واریانس تقلب تحصیلی دانشجویان داروسازی را تبیین کنند (۰۵/۰p≤). نتیجه گیری: اگر شیوه تدریس و اداره کلاس درس به گونه ای باشد که دانشجو احساس کند که کلاس، عملکردگرا یا عملکردگریز است، احتمال تقلب در امتحان افزایش خواهد یافت و نیز اگر دانشجو رفتارهای ایذایی در کلاس داشته باشد و یا از راهبرد خودناتوان سازی استفاده کند، می توان گفت که به احتمال زیاد دست به تقلب خواهد زد.

کلیدواژه ها:

perception of classroom goal structure ، academic self-handicapping ، disruptive behavior ، academic cheating ، ادراک از ساختار هدفی کلاس ، خودناتوان سازی تحصیلی ، رفتارهای ایذایی ، تقلب تحصیلی