انقلاب اسلامی و نظریه دشمن شناسی

چکیدهانقلاب اسلامی ایران انقلابی مردمی تحت رهبری امام خمینی(ره)، محصول حضور گسترده مردم بود. مردمی که اعتقاد راسخ به دین اسلام داشتند. استقلال، آزادی و برقراری حکومت جمهوری اسلامی مهمترین مطالبه مردم در جریان انقلاب اسلامی بود. انقلاب اسلامی منجر به تحولات عمیق در سطح جهان گردید. یکی از مهمترین تحولاتی که انقلاب اسلامی ایجاد کرد؛ عرصه روابط بین الملل در سطح کلان و سیاست خارجی در سطح خرد بود. در عرصه بین الملل نخستین کشوری بود که با شعار نه شرقی نه غربی به عرصه سیاست وارد شده بود. جمهوری اسلامی تمرکز خود را بر روی عدم وابستگی ایدئولوژیک و رفتاری خود از جهان دو قطبی براساس اندیشه های اسلامی بود. در واقع اندیشه اسلامی و رفتار فعالانه از نکاتی است که سیاست خارجی جمهوری اسلامی را با تمام کشورهای جهان متفاوت کرده است. همچنین تلاش کرد تا با دشمنان خود اقدام به فاصله گذاری نماید. مرکز اندیشه ای چنین اقداماتی از سوی جمهوری اسلامی را باید مفهوم دشمن شناسی دانست. دشمن شناسی باعث می گردد تا فرد اقدام به فاصله گذاری با دیگران کرده و سیر متفاوتی را پیش بگیرد. دشمن شناسی برخواسته از آموزه های دینی بوده که در عرصه نظر و عمل منجر به تحولات عمیق در سیاست خارجی و نگرش جمهوری اسلامی شده است. این مقاله کوشش دارد تا با مطالعه نظریه دشمن شناسی راهبردها و استلزامات این نظریه را در عرصه نظری و عمل مشخص نماید.

کلیدواژه ها:

کلیدواژهها:انقلاب اسلامی ، دشمن ، عدم تعهد ، نظام بین الملل