مطالعه رابطه بین حمایت اجتماعی با کیفیت زندگی کودکان کار در دوران شیوع کرونا

یکی از معضلات جوامع در حال توسعه، پدیده کودکان کار می باشد. در طول تاریخ استفاده از نیروی کار کودکان همواره امری معمول و متداول بوده و پدیده ای نوظهور نیست. اجبار کودکان به کار موجب آسیب به سلامت فیزیکی، جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی آن ها می شود. کودکان خیابانی به عنوان بخشی از سرمایه انسانی هستند که سلامت جسم و روان آن ها می تواند نقش مهمی در سلامت جامعه داشته باشد. جدا از ضرورت و اهمیت پیشگیری، ارائه مجموعه ای از حمایت ها از جمله حمایت های عاطفی، مالی، روانی، اجتماعی و قانونی از این کودکان ضروری است. از طرفی شاخص کیفیت زندگی توصیفی است از وضعیت بهزیستی جسمانی، احساسی و اجتماعی فرد و توانایی تاثیر آن ها بر زندگی روزمره او. کیفیت زندگی را به صورت اختلاف بین سطح انتظارات انسان ها و سطح واقعیت ها تعریف می کنند که هرچه این اختلاف کمتر باشد، کیفیت زندگی بالاتر می رود. در این پژوهش رابطه بین حمایت اجتماعی با کیفیت زندگی کودکان کار مورد بررسی قرار می گیرد. روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی است. نمونه این پژوهش عبارتند از: ۲۸۸ نفر از کودکان کار شهر تهران که با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه محقق ساخته است که اعتبار آن به روش تحلیل عاملی و پایایی آن به روش همسانی درونی آلفای کرونباخ تایید شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از نرم افزار spss، آماره های توصیفی (فراوانی و درصد معتبر) و آماره های استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، ضریب اتا، آزمون تی مستقل، تحلیل رگرسیون لجستیک و چندمتغیره) محاسبه شده است. یافته های تحقیق نشان داد که بین کیفیت زندگی با حمایت اجتماعی، عاطفی، مالی، مشورتی و ابزاری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین متغیرهای زمینه ای (سن، پایگاه اقتصادی-اجتماعی) و وضعیت دیابت رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد.واژگان کلیدی:

کلیدواژه ها:

کودکان کار ، کیفیت زندگی ، حمایت اجتماعی ، حمایت ابزاری ، حمایت عاطفی ، حمایت مالی.