سرمایه گذاری در آموزش بر اساس رویکرد اقتصاد رفتاری

در دهه اخیر دانش روانشناسی و جامعه شناسی در مورد رفتار انسان، منجر به ارتقای اقتصاد آموزش شده است. در حال حاضر تحقیقات، مهارت های شناختی (که با آزمون های پیشرفت اندازه گیری می شوند) و مهارت های نرم (ویژگی های شخصیتی که به اندازه کافی با آزمون های پیشرفت اندازه گیری نمی شوند) را به عنوان محرک هایی با درجه اهمیت یکسان برای نتایج اقتصادی تشخیص می دهند، و مهارت ها چند بعدی دیده می شوند. محاسبه صریح مهارت های نرم به معنای خروج از مدل استاندارد اقتصادی با ادغام مفاهیم مورد مطالعه در اقتصاد رفتاری و تجربی از جمله خودکنترلی، تمایل به رقابت، انگیزه درونی و اعتماد به نفس است. در واقع اقتصاد رفتاری و تجربی می تواند به اصلاح درک ما از چیستی مهارت های نرم و چگونگی تاثیر آنها بر سرمایه گذاری ها و نتایج آموزش کمک کند. هدف مقاله پیش رو این است که نشان دهد چگونه رویکرد اقتصاد رفتاری به درک ما از پیچیدگی سرمایه گذاری ها و نتایج آموزشی کمک می کند، و اینکه چه بینش هایی را می توان از چنین مفاهیمی در زمینه آموزش به دست آورد. برای این منظور، در مقاله حاضر بر مطالعات نظری و تجربی در ترکیب با شواهد تجربی تمرکز شده است. بر اساس این بررسی، مشکلات خودکنترلی یا عدم تمایل به رقابت می تواند منجر به سرمایه گذاری کم در آموزش و پیشرفت تحصیلی پایین شود و تجزیه و تحلیل چگونگی پاسخ دانش آموزان به رقابت می تواند به طراحی طرح های نمره دهی بهتر کمک کند. درک ترجیحات غیر استاندارد، ترجیحات ناسازگار با زمان یا ترجیحات اجتماعی می تواند به چگونگی طراحی طرح های انگیزشی موثر کمک کند. همچنین اقتصاد رفتاری می تواند به سیاست-گذاران در درک چگونگی تاثیر مشکلات خودکنترلی بر نتایج آموزشی و نحوه طراحی برنامه هایی برای مقابله با این مشکلات کمک کند. علاوه بر این، مسائلی مانند اثرات قالب بندی، اثرات پیش فرض، سقلمه یا محدودیت های شناختی می تواند در طراحی سیاست-های آموزشی نقش داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، اقتصاد رفتاری ، سرمایه گذاری