چارچوبی برای حکمرانی شهرهای هوشمند انعطاف پذیر

شهرها با افزایش جمعیت، وسعت و تنوع و همچنین ترکیب شبکه های رو به رشدی که در آنها نفوذ میکند پیچیدهتر میشوند. بسیاری از این سیستمها پدیده های نوظهوری هستند که از تعامل بین مردم و مکان ناشی میشوند. در حالی که سایرینعمدا (مانند شبکه های برق و شبکه های حمل و نقل) برای مدیریت شهر ایجاد شدهاند. علاوه بر این، اداره مراکز و مناطق شهری در میان چالشهای تغییرات اقلیمی، اثرات زیست محیطی، بحرانهای اقتصادی، افزایش نابرابری و ناآرامیهای اجتماعی نیازمند درک پیچیدگی شهر و چالشهای آن است. همچنین نیازمند ایجاد انعطاف پذیری در مقیاس های مختلف برای مقابله با چالش های فعلی و آینده است.در این مقاله ما بر پرورش و تقویت انعطاف پذیری و تاب آوری شهری در یک شهر هوشمند تمرکز میکنیم و اصول مختلفی را برای پیوند این دو مفهوم پیشنهاد میکنیم. اصول پیشنهادی بر ویژگیهای سیستمهای پیچیده استوار است. که درک ما از محیطهای شهری چندوجهی مدرن را تسهیل میکند. علاوه بر این، روشهایی را مورد بحث قرار میدهیم که در آن سیستمهای شهری چندگانه عمل میکنند. و در مقیاسهای زمانی، مکانی مختلف عمل میکنند، که درک آن ضروری است. زیرا ماهیت تغییر بسته به بافت منطقه متفاوت است. از طریق نمونه هایی از کشورهای در حال توسعه، ما همچنین به آسیبپذیریهای سیستمهای شهری اشاره میکنیم که برنامه ریزی شهر هوشمند میتوانست به رفع آنها کمک کند.بر این اساس، ما به توسعه اصولی برای اداره شهرهای هوشمند و انعطاف پذیر که فراتر از مدیریت ریسک بلایا است. ادامه میدهیم تا از طریق برنامه ریزی و حکمرانی صحیح، تاب آوری عمومی ایجاد کنیم.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری و تاب آوری ، شهرهای هوشمند ، پیچیدگی ، حکمرانی