نقش میانجیگری خودکارآمدی در رابطه بین ویژگی های شخصیت و رفتار خوردن در مبتلایان به دیابت

هدف این پژوهش بررسی اثر ویژگی های شخصیت بر رفتار خوردن با میانجیگری خودکارآمدی در افراد مبتلا به دیابت است .جامعه آماری این پژوهش مبتلایان دیابت مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان شریعتی تهران بودند که تعداد ۳۵۰ نفر به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند . جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های رفتارخوردن داچ ، پنج عامل بزرگ شخصیت ، خودکارآمدی عمومی صورت گرفت و برای تجزیه و تحلیل روابط بین متغیر ها از آزمون همبستگی پیرسون و روش معادلات ساختاری استفاده شد .بر طبق نتایج گزارش شده ویژگی های شخصیت ، روان رنجورخویی ، برون گرایی و وظیفه شناسی اثر مستقیم و روان رنجورخویی ، گشودگی به تجربه ، برون گرایی اثر غیر مستقیم با میانجیگری خودکارآمدی بر رفتار خوردن دارند. همچنین روان رنجورخویی ، گشودگی به تجربه ، برون گرایی و وظیفه شناسی بر خودکارآمدی اثر مستقیم دارند و در نتیجه فرضیه هایتحقیق اثبات شده است .با توجه به تاثیر ویژگی های شخصیت و خودکارآمدی بر رفتار خوردن ، می توان این فاکتورها را به عنوان فاکتور ریسک در نظر گرفت . با ارتقا این متغیرها ، بهبود کیفیت زندگی و جلوگیری از عوارض مربوط به دیابت در افراد مبتلا به دیابت قابل پیش بینی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیت ، خودکارآمدی ، رفتار خوردن