نقش هسته آکومبانس در پاسخ به استرس مزمن در موش کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI

چکیده زمینه و هدف: نقش بخش های مختلف مغز، به خصوص هسته آکومبانس (NAc)، در مدیریت استرس به خوبی شناخته نشده است. در این مطالعه نقش NAc در پاسخ به استرس مزمن در موش های نر بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، NAc به کمک دستگاه استریوتکس به صورت یک طرفه و دوطرفه کانول گذاری شد. پنج دقیقه قبل از القاء استرس، لیدوکائین ۲% به داخل آکومبانس حیوانات تزریق شد. استرس توسط دستگاه Communication Box به مدت چهار روز متوالی بین ساعات ۹ تا ۱۱ به حیوانات (۸ گروه ۶ تایی) القاء شد. میزان کورتیکوسترون پلاسما، آب و غذای دریافتی، تغییرات وزن و زمان تاخیر در غذا خوردن به عنوان معیارهای متابولیکی استرس سنجیده شد. داده ها با آنالیز واریانس دوطرفه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: استرس باعث افزایش میزان کورتیکوسترون پلاسما و تاخیر در غذا خوردن (۰۰۱/۰p<) شد، اما بر میزان تغییرات وزن و آبنوشی تاثیر معنی داری نداشت. تجویز لیدوکائین نتوانست باعث مهار کامل NAc در میزان کورتیکوسترون پلاسما و تاخیر در غذا خوردن در مقایسه با گروه کنترل شود. مهار موقت NAc به صورت معنی داری منجر به مهار استرس در میزان غذا خوردن (۰۰۱/۰p<) و وزن (۰۵/۰p<) حیوانات گردید. هم چنین، تجویز لیدوکائین، هم به صورت یک طرفه راست و یا چپ و هم دوطرفه، آبنوشی را کاهش داد (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: به نظر می رسد NAc به عنوان یک ساختار مغزی، نقشی را در میانجی گری اثرات استرس مزمن در عملکردهای متابولیکی بازی می کند. هم چنین، تفاوت هایی بین آکومبانس راست و چپ وجود دارد که ممکن است باعث بروز نوعی سوگیری در هسته آکومبانس شود. واژه های کلیدی: استرس مزمن، لیدوکائین، هسته آکومبانس

کلیدواژه ها:

Chronic stress ، Lidocaine ، Nucleus accumbens ، استرس مزمن ، لیدوکائین ، هسته آکومبانس