بررسی وقوع آنگاژمان سر جنین در شروع فاز فعال با نتایج زایماندر زنان نخست زا

چکیده زمینه و هدف: یکی از مراحل زایمان آنگاژمان سر جنین است که به معنای عبور بزرگترین قطر عرضی سر جنین از دهانه لگن می باشد. در مورد زمان وقوع آنگاژمان در منابع مختلف زمان های متفاوتی ذکر شده است. پژوهش حاضر یک مطالعه تحلیلی مقطعی است که با هدف تعیین رابطه وقوع آنگاژمان سرجنین در شروع فاز فعال با نتایج زایمان در زنان نخست زا انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی ۴۷۱ خانم نخست حامله انجام شده است. نمونه های پژوهش شامل زنان مراجعه کننده با قد ۱۴۵ سانتی متر و بیشتر، حاملگی ۴۲-۳۷ هفته و تک قلو، نمایش سر، شروع خودبخودی انقباضات رحمی، دیلاتاسیون کمتر از ۴ سانتی متر و بدون عوارض بارداری بوده اند. از میان این افراد ۸۵ نفر در گروه آنگاژه شده و ۳۸۶ نفر در گروه آنگاژه نشده در بیمارستان مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج بارداری در دو گروه ثبت شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات ب ه دست آمده از آزمون های آماری تی و مجذور کای استفاده شده است. یافته ها: یافتههای پژوهش نشان می دهد که طول مدت فاز فعال (۰۰۱/۰ p< )، مرحله دوم زایمان(۰۰۱/۰ p< ) و میزان نیاز به اکسیتوسین (۰۴/۰ p< ) در گروه آنگاژه نشده ، بیشتر از گروه آنگاژه شده میباشد. با این وجود، نوع زایمان، طول مرحله سوم زایمان، آپگار دقیقه اول و پنجم در دو گروه تفاوت معنیداری ندارند. نتیجه گیری: با توجه به یافتههای فوق میتوان نتیجه گرفت که عدم آنگاژمان هر چند طول مدت زایمان را افزایش میدهد ولی باعث افزایش عوارض زایمانی (از جمله افزایش میزان سزارین، زجر جنینی و آپگار پایین نوزاد) نمیشود. واژه های کلیدی: آنگاژمان ، نخست زا ، نتیجه زایمان ، آپگار

کلیدواژه ها:

Engagement ، Primiparous ، Delivery Outcome ، Apgar ، ، آنگاژمان ، ، نخست زا ، ، نتیجه زایمان ، آپگار