بررسی وضعیت حقوق مالکیت فکری پیمانکار و کارفرما در قراردادهای پیمانکاری

باتوجه به اهمیت روزافزون حقوق مالکیت فکری و حفظ آن در روابط قراردادی، طرفین ضمن تلاش در جهت حفظ حقوق و اسرارتجاری و اطلاعات محرمانه طرف مقابل سعی برآن داشته اند تا با روش های متفاوتی از این حقوق و اطلاعات حفاظت کرده و آن ها را نقض ننمایند. نمونه بسیار مهمی از این قراردادها که از این مساله مستثنی نیست قراردادهای پیمانکاری می باشد که هریک از کارفرما و پیمانکار در راستای اجرای تعهدات قراردادی خویش ممکن است از حق اختراع، دانش فنی، تکنولوژی، علائم تجاری و یا اسرارتجاری که توسط خودش یا شخص ثالثی ایجاد شده استفاده نماید که حفظ این اطلاعات ارزشمند و اسرار برای صاحبان آن ها درچارچوب قرارداد محرمانگی اهمیت بسزایی دارد و تعهداتی را ازاین جهت برای هریک از طرفین قرارمی دهد . چراکه در صورت عدم رعایت حقوق مذکور و نقض آن توسط هریک از طرفین، منجر به ایجاد اختلافات و طرح دعوایی حقوقی، افزایش بار مالی و به تاخیر افتادن زمان تکمیل پروژه می گردد. لذا در این پژوهش، با نگاهی تحلیلی- توصیفی به شرح وضعیت طرفین عقد پیمان نسبت به حقوق مالکیت فکری یکدیگر و اشخاص ثالث میپردازیم. در ابتدا مصادیق مالکیتهای فکری و نحوه حفاظت از آنها، سپس قراردادهای پیمانکاری و ویژگیهای آن و در نهایت، مقررات مربوط به مالکیت فکری در قراردادهای پیمانکاری ایران و فدراسیون بین المللی مهندسان مشاور (فیدیک) مورد بررسی قرار خواهند گرفت. نتایج این مقاله، لزوم تنظیم قراردادهای محرمانگی جامع و کامل میان طرفین و اعمال اصلاحات و تغییرات مناسب در اسناد و شرایط عمومی پیمان با الگو گرفتن از قراردادهای نمونه ایی همچون موافقتنامه مهندسی، تامین کالا و ساخت ( EPC ) فیدیک می باشد.

کلیدواژه ها:

اسرارتجاری ، شرایط عمومی پیمان ، قرارداد پیمانکاری ، مالکیت فکری ، محرمانگی