استفاده از ریزساختار بلورهای کوارتز و کلسیت و شاره های درگیر در تحلیل شرایط دگرشکلی و برآورد خاستگاه سیستم رورانده ی کوهزاد زاگرس در منطقه ی بختیاری
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 64
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJCM-18-2_005
تاریخ نمایه سازی: 20 مرداد 1402
چکیده مقاله:
بررسی ساختاری از زاگرس مرتفع و جنوب غربی پهنهی سنندج-سیرجان در منطقهی چهار محال و بختیاری منجر به شناسایی یک سیستم گسلهای رورانده شده است که از شمال شرقی بهسمت جنوب غربی شامل برگههای روراندهی بن، هفشجان، فارسان، کوهرنگ و بازفت میباشند. در این مقاله با استفاده از بررسی ریزساختاری دانههای کوارتز و کلسیت و نیز شارههای درگیر درون بلورها، شرایط دگرشکلی این سیستم برگههای رورانده تحلیل شدهاند. بررسی ریزساختاری دانههای کوارتز از برگههای رورانده بن و هفشجان و پهنههای گسلی قاعدهای آنها، نشاندهندهی وجود شواهدی از دگرشکلی شکلپذیر بوده است بهگونه ای که دمای دگرشکلی Cº۲۵۰ تا Cº۳۵۰ را برای این برگهها نشان میدهند. همچنین بررسی زمینگرماسنجی با استفاده از ماکلهای مکانیکی کلسیت نمونه های این برگهها نیز نشاندهنده دمای Cº۲۵۰ برای آنهاست. بررسی شارههای درگیر رگههای کوارتز این برگههای رورانده نیز دمای همگونی تا Cº۲۲۰ را برای ادخالهای اولیه نشان می دهد. این بررسیهای زمیندماسنجی نشان میدهند که شرایط فیزیکی دگرشکلی در زاگرس مرتفع و حاشیهی جنوب غربی پهنهی ساختاری سنندج-سیرجان دارای اختلاف چشمگیری نیستند؛ گرچه دمای دگرشکلی بهطور عمومی از بخش داخلی تر به خارجی تر کوهزاد زاگرس کاهش مییابد. این دادهها بیانگر آن است که منطقهی بین برگههای رورانده بن و هفشجان، که بهعنوان حاشیهی جنوب غربی پهنهی ساختاری سنندج-سیرجان و بخش داخلی کوهزاد زاگرس در نظر گرفته میشود، ویژگیهای یک گسترهی انتقالی را نشان میدهد. بنابراین برگه روراندهی فارسان یا گسل اصلی وارون زاگرس، که بهعنوان مرز بین بخش داخلی و خارجی کوهزاد زاگرس در نظر گرفته میشود چنین ویژگی را نداشته و انتقال از پهنهی ساختاری سنندج-سیرجان بهعنوان بخش داخلی به زاگرس مرتفع یا بخش خارجی کوهزاد زاگرس بهصورت پهنهای انتقالی متشکل از یک سیستم راندگی است که بهطور جزئی درگیر بودن پی سنگ را نیز نشان میدهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :