عنصر حیاط مرکزی به عنوان الگو رفتار حرارتی در خانه های تاریخی بوشهر

خانه های تاریخی از اصول و سنت های بی نظیری در طراحی خود دارا هستند؛ که کنکاش و شناخت درمورد آ نهامیتواند راهکارهایی ایده آل و مناسب با شرایط خاص روز، در طراحیهای معاصر باشد. بندر تاریخی بوشهر دارایتاریخچه غنی و با ارزشی می باشد که در بخش معماری از دیرباز در ای ن شهر شاهد شاهکارهای معماری و ساخت وسازویژ های هستیم که همواره در جهت پاسخ به نیازهای کاربران در زمان خود بوده است. در طراحی مواردی چون کنترلعوامل نامطلوب بیرونی مثل تابش شدید آفتاب، رطوبت بس یار زیاد هوا و همچنین هدایت نسیم دریا به داخل بنا،سایه اندازی جداره ها، کنترل محرمی تها و... به همین دلیل باعث سبک معماری منحصرب هفردی شده است. این پژوهش بهبررسی حیاط های مرکزی خانه های تاریخی بندر بوشهر میپردازد که شامل موضوعاتی از جمله نظام کالبدی توده دراطراف حیاط، هندسه و تناسبات آن، جهت قرارگیری و زاویه چرخش توده نسبت به مسیر حرکت خورشیدی و عناصرسبزینگی و آب موجود در حیاط، که همگی در ایجاد خرد اقلیم حیاط موثر هستند، می باشد. پژوهش حاضر سعی دریافتن انواع شاخصه های آسایش حرارتی خانه های تاریخی شهر بوشهر و رسیدن به الگویی پایدار حیاط برای خانه هایامروزی است. روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق به صورت میدانی و اسنادی (کتابخانه ای) و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است. نتایج به دست آ مده نشان می دهند که حیاط در خانه های تاریخی بوشهر درصد خیلی کمی حدود ۲۰ % ازبنا را تشکیل می دهد اما فضایی بسیار حیاتی است. سایه اندازی حیاط به وسیله مرتفع کردن جبهه های جنوبی و شرقیدر اکثریت بناها به چشم می خورد. جهت گیری توده و حیاط چندان وابسته به مسیر گردش خورشید نمیباشد و عاملدیگری به اسم هدایت نسیم دریا ارجحیت دارد. فضای سبز و عنصر آب در حیاط مرکزی بناهای بوشهر وجود ندارد یادرصدی حدود ۵ % دارد که بسیار ناچیز است.

کلیدواژه ها:

حیاط مرکزی ، الگو طراحی پایدار ، بندر تاریخی بوشهر ، نظام کالبدی ، هندسه و تناسبات