عظمت گرایی معماری ایران در شهر ورامین در دوره ایلخانان

اغلب بناهایی که در دوره ایلخانی اجرا گردید، ساخته دست مردمان همین سرزمین است که در روزگار آرامش داخلی و بدون توجه به فرمانروای زمان، آنها را بنیان نهادند. سلسله ایلخانان تا اواخر دوران فرمانروایی خود شخصا به معماری عنایت چندانی نکردند، به عبارت دیگر، شخصا برای ایجاد ساختمان های جدید یا تصرف آنها پیشگام نگشتند. اقدام آنان محدود به صدور احکام و فرمان هایی بود که وزرای ایرانی آنان چون خواجه رشید الدین فضل الله همدانی تهیه می کردند. بنابراین به سبب این فرمان ها می بایست در گوشه و کنار مملکت بناهایی با مقیاس وسیع تر و مفصل تر از امکانات و منابع جوامع محلی بنا می شد. بزرگی این بناها باعث گردید که هنرمندان و معماران خبره از سراسر کشور به کار گماشته شوند. بدین ترتیب، حتی پس از سقوط حکومت ایلخانان، سبک عالی معماری از میان نرفت، بلکه در ایالات و گوشه و کنار مملکت دوام یافت و رشد فزاینده ای کرد و در نتیجه زمینه را برای فعالیت های ساختمانی عظیم زیر فرمانروایی تیموریان و صفویان را فراهم ساخت.

کلیدواژه ها:

معماری ، دوره ایلخانی ، بناهای مذهبی ، شهر ورامین