تدوین الگوی طراحی مسکن بر اساس خانه های دوره پهلوی در بافت میانی شیراز

مسکن و معماری آن همواره با زندگی انسان ها در ارتباط و تعامل است. شناخت معماری مسکونی معاصر در دوره پهلویو همچنین بافت میانی توسعه یافته در این دوره، راهی به سوی شناخت بخشی از هویت و اصالت فرهنگی تاریخیمردمی است که در آن شهر زندگی کرده اند. پژوهش حاضر با بررسی خانه های دوره پهلوی در بافت میانی شیراز، در پیالگوی طراحی مسکن متناسب با نیازهای امروزه است. برای دست یابی به این هدف، بررسی مولفه هایی مانند الگوهایفضایی، کالبدی، عم لکردی و اقلیمی به کار رفته در طراحی خانه ها که منجر به استخراج شاخصه های کیفی و عملکردیمسکن می شود دارای ارزش بوده و می تواند به عنوان معیاری در روند طراحی مسکن راه گشا باشد. اگرچه تکرار مطلقاین الگوها در شرایط کنونی امکان پذیر نیست و شناخت معماری در دوره های قبل بازگشت به آن را در پی ندارد، امامی تواند به عنوان مصداقی در درک بهتر مفاهیم، حفظ ارزش های معماری و دستیابی به معیارهای طراحی مسکن مور داستفاده قرار گیرند و بخشی از دانش و سرمایه مورد نیاز در تحقق معماری معاصر را فراهم کنند . روش پژوهش، توصیفیتحلیلی و از منظر هدف، کاربردی است. اطلاعات بدست آمده، از مطالعات اسنادی، کتابخانه ای، سایت ها، منابع پژوهشیپیشین و عمده مطالب و داده ها بر پایه مشاهدات عینی و برداشت میدانی نمونه های موردی در نظر گرفته شده در بافتمیانی که کلیت مولفه های مورد نیاز در این امر را پوشش دهد، گردآوری شده است. در مجموع ماحصل تحقیق که درارتباط با موضوع " تدوین الگوی طراحی مسکن بر اساس خانه های دوره پهلوی در بافت میانی شیراز" است با بیان وبررسی معیارهای طراحی معماری مسکونی به صورت الگویی به منظور استفاده در طراحی های مسکن آتی تدوین گردید.

کلیدواژه ها:

الگوی طراحی ، مسکن ، خانه های دوره پهلوی ، بافت میانی شیراز