موانع استفاده بهینه از دانشگاه های غیردولتی

دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی غیردولتی - غیرانتفاعی بعنوان یکی از زیرنظام های آموزش عالی ایران با آسیب های مختلفی مواجه اند که عملکرد آنها را تحت تاثیر قرار داده است. با توجه به این که ابلاغ سیاست های اصل ۴۴ قانون اساسی و نمود آن در برنامه چهارم توسعه تاکید بر ادامه سیاست های اعمال محدودیت تصدیگری دولت و واگذاری فعالیت های اقتصادی دولت به بخش خصوصی است یافته های تحقیقات گوناگون حاکی از آن است که موسسات غیرانتفاعی در امور علمی و پژوهشی و سایر امور با آسیب هایی نظیر توجه صرف به انتقال علم و نپرداختن به تولید آن، ضعف در پژوهش و مشکل در برگزاری همایش های علمی رو به رو است. همچنین در حوزه آموزش نیز آسیب هایی از قبیل خالی ماندن ظرفیت پذیرش، همسان بودن رشته های موجود در موسسات همجوار، نداشتن امکان حضور در برخی ازحوزه ها، ضعف در برقراری ارتباط با بخش های به کار گیرنده فارغ التحصیلان و ناکافی بودن اعضای هیئت علمی وجود دارد ضمن این مراکز در زمینه امور مالی نیز با آسیب هایی از قبیل وابستگی مالی به درآمدهای حاصل از شهریه دریافتی از دانشجویان، فقدان وحدت رویه، نارسایی معیشتی و رفاه اعضای هیئت علمی و سایر کارکنان و احتمال بروز مشکلات مالی مواجه اند که همه ی این امورسبب کاهش کیفیت و عدم استفاده بهینه از ظرفیت علمی و فیزیکی دانشگاه های غیردولتی شده است. مقاله کنونی مروری بر مطالعات پیشین موانع استفاده بهینه از دانشگاههای غیردولتی است.

کلیدواژه ها:

موانع آموزش عالی ، غیردولتی ، خصوصی ، کاهش کیفیت