نیاز سنجی توسعه آموزش مجازی: ارزیابی میزان آمادگی در دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: مطالعه حاضر به عنوان بخشی از برنامه نیاز سنجی آموزش مجازی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با هدف ارزیابی میزان آمادگی دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در خصوص آموزش های مجازی از دیدگاه معاونین و مسوولین دفاتر توسعه آموزش دانشکده ها انجام شد. روش ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی از نوع مقطعی بود. ابزار محقق ساخته این مطالعه دارای ۱۸ سوال و در چهار حیطه ارزیابی زیر ساخت ها شامل ۴ سوال، ارزیابی منابع دانشکده شامل ۲ سوال، ارزیابی آمادگی دانشجویان شامل ۵ سوال، ارزیابی آمادگی اعضای هیات علمی ۶ سوال و یک سوال در خصوص نگرش آنها به آموزش مجازی بود. جمع آوری اطلاعات توسط رابطین در هر دانشکده انجام گرفت. نتایج: میانگین نمره ارزیابی آمادگی در زمینه توسعه آموزش مجازی ۲۰/۱±۹۹/۴ بود. از میان حیطه های مورد مطالعه حیطه آمادگی دانشجویان با ۳۷/۱±۳۸/۵ دارای بیش ترین نمره و منابع با ۶۵/۱±۶۰/۴ کم ترین نمره را از طرف مشارکت کنندگان کسب نمودند. میانگین نمره نگرش سطح متوسط نگرش افراد مورد مطالعه را نشان می دهد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد علی رغم نگرش مناسب و متوسط افراد مورد مطالعه به توسعه آموزش مجازی در دانشکده ها، این افراد آمادگی دانشکده ها را در زمینه برنامه ریزی و تامین منابع و همچنین آمادگی اعضای هیات علمی را نامناسب ارزیابی نموده اند. این در حالی است که زیر ساخت های دانشکده از دیدگاه این افراد در مقایسه با دو حیطه دیگر از وضعیت مناسب تری برخوردار است.

کلیدواژه ها:

Virtual training ، needs assessment ، faculty ، university of medical sciences ، آموزش مجازی ، نیازسنجی ، دانشکده