اثر نانوکیتین بر میزان جذب بافتی استات سرب در کبد موش های صحرایی

زمینه و هدف: سرب از سمی ترین آلاینده های محیط زیست بوده که برای جانوران از جمله انسان بسیار خطرناک است. لذا استفاده از ترکیبات مختلف چون نانوکیتین برای حذف سرب از محیط های آبی در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه به منظور تعیین اثر نانوکیتین بر میزان جذب بافتی استات سرب در کبد موش های صحرایی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی ۱۵ سر موش صحرایی نژاد ویستار با وزن ۱۵۰ تا ۱۸۰ گرم و سن ۸ تا ۱۰ هفته انجام شد. حیوانات در سه گروه پنج تایی شامل گروه شاهد، گروه دریافت کننده سرب (۵۰ mg/kg/bw) و گروه دریافت کننده سرب (۵۰ mg/kg/bw) توام با نانوکیتین (۱.۶ mg/kg/bw) قرار گرفتند و به مدت ۶ هفته گاواژ شدند. سپس بافت های کبد جدا و غلظت سرب با دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. بافت های کبد برای رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین آماده سازی و سپس به وسیله میکروسکوپ نوری بررسی شدند. یافته ها: میانگین غلظت سرب در بافت کبد گروه شاهد، دریافت کننده سرب و دریافت کننده سرب توام با نانوکیتین به طور همزمان به ترتیب برابر با ۰.۴۵±۸.۰۱ ، ۴.۷۳±۴۵.۴۱ ، ۰.۸۳±۱۷.۰۶ میکروگرم بر گرم تعیین شد. غلظت کبدی سرب در گروه دریافت کننده سرب نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (P<۰.۰۵). همچنین غلظت کبدی سرب در گروه دریافت کننده سرب توام با نانوکیتین نسبت به گروه دریافت کننده سرب به طور معنی داری کاهش یافت (P<۰.۰۵). مطالعات هیستوپاتولوژیک بیانگر کاهش ضایعات بافتی (دژنره شدن و نکروز هپاتوسیت های کبدی، پرخونی و احتقان شدید در بافت کبد) در گروه دریافت کننده سرب توام با نانوکیتین نسبت به گروه دریافت کننده سرب به تنهایی بود. نتیجه گیری: نانوکیتین بدون داشتن اثرات منفی بر بافت کبد می تواند باعث افزایش حذف و مانع جذب فلز سرب در بافت کبد موش های صحرایی باشد

کلیدواژه ها:

Nanochitin ، Lead ، Liver ، Rat ، نانوکیتین ، سرب ، کبد ، موش صحرایی