اثر شنای استقامتی بر سطح سرمی هموسیستئین و شاخص آتروژنیک موش صحرایی

زمینه و هدف : هموسیستئین و شاخص آتروژنیک از عوامل خطرزای مهم و مستقل بیماری های قلبی - عروقی هستند. این مطالعه به منظور تعیین اثر ده هفته تمرین شنای استقامتی بر سطح سرمی هموسیستئین و شاخص آتروژنیک موش صحرایی انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه تجربی ۲۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی در دو گروه ده تایی کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی ده هفته تمرین شنای استقامتی (۵ روز در هفته به مدت ۶۰ دقیقه در هر روز) را با ۵ درصد اضافه بار وزن بدن متصل به دم انجام دادند. در پایان هفته دهم خونگیری از قلب حیوانات انجام شد و سطح سرمی هموسیستئین، شاخص آتروژنیک و کلسترول بدون HDL اندازه گیری گردید. یافته ها : سطوح سرمی هموسیستئین، شاخص آتروژنیک و کلسترول بدون HDL موش های گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش آماری معنی دار نشان داد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : ده هفته تمرین شنای استقامتی با شدت کم تا متوسط باعث بهبود سطح سرمی هموسیستئین و شاخص آتروژنیک موش های صحرایی گردید.

کلیدواژه ها:

Endurance swimming training ، Homocysteine ، Atherogenic index ، NON-HDL-cholesterol ، Rat ، تمرین شنای استقامتی ، هموسیستئین ، شاخص آتروژنیک ، کلسترول بدون HDL ، موش صحرایی