اثر لیدوکائین وریدی بر طول مدت تشنج و تغییرات همودینامیک بیماران تحت الکتروشوک درمانی

زمینه و هدف : الکتروشوک درمانی یکی از روش های بسیار موثر درمان اختلالات روانپزشکی است. اثر درمانی آن مستلزم ایجاد یک تشنج عمومی حداقل به مدت ۲۵ ثانیه است. دانستن میزان اثر داروهای بیهوشی روی تشنج ناشی از الکتروشوک درمانی و پیشگیری از تغییر وضعیت همودینامیک متعاقب آن بسیار مهم است. این مطالعه به منظور تعیین اثر لیدوکائین وریدی بر طول مدت تشنج و تغییرات همودینامیک بیماران تحت الکتروشوک درمانی انجام شد. روش بررسی : این کارآزمایی بالینی روی ۷۲ بیمار غیرمعتاد (۴۵ زن و ۲۷ مرد) ۴۰-۲۰ساله دارای اختلالات روانی با کلاس فیزیکی ASA I, II که توسط متخصص روانپزشکی منتخب الکتروشوک درمانی بودند؛ در بخش روانپزشکی بیمارستان هاجر شهرکرد در سال ۱۳۸۹ انجام شد. پس از وصل کردن پالس اکسی متری و اندازه گیری فشارخون و نبض، بیماران به طور تصادفی به دو گروه ۳۶ نفری تقسیم شدند. بیماران گروه اول (مداخله)، دو دقیقه قبل از بیهوشی لیدوکائین به میزان ۱.۵ mg/kg به صورت وریدی دریافت نمودند. بیماران گروه دوم (دارونما) به میزان همان حجم داروی گروه اول، نرمال سالین دریافت نمودند. برای القای بیهوشی در همه بیماران از تیوپنتال سدیم mg/kg ۲ ، آتروپین ۰.۵ mg و سوکسینیل کولین ۱ mg/kg استفاده شد. در دقایق ۳ و ۵ بعد از انجام الکتروشوک درمانی دوباره فشارخون و نبض بیماران اندازه گیری و ثبت شد. طول مدت تشنج از زمان شروع انقباضات عضلانی ظاهر شده در صورت تا خاتمه کامل انقباضات محاسبه شد. داده ها بااستفاده از نرم افزار آماری SPSS-۱۱.۵ و آزمون های آماری t مستقل و t وابسته تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : میانگین طول مدت تشنج در گروه مداخله ۱۱.۳۳±۳۸.۷۷ ثانیه و در گروه دارونما ۶.۹۱±۲۹.۸۶ ثانیه تعیین شد (P<۰.۰۰۰۱). تغییرات فشارخون سیستولی گروه های مداخله و دارونما در دقیقه سوم به ترتیب ۱۶.۰۱±۱۴۶.۳۸ میلی متر جیوه و ۱۳.۰۴±۱۲۸.۸۸ میلی متر جیوه، فشارخون دیاستولی ۶.۷۰±۷۹.۸۶ میلی متر جیوه و ۵.۷۹±۸۷.۶۳ میلی متر جیوه و تعداد ضربان قلب ۹.۹۲±۹۱.۹۱ دفعه در دقیقه و ۱۳.۰۶±۱۰۲.۸۶ دفعه در دقیقه تعیین گردید (P<۰.۰۵). همچنین در گروه های مداخله و دارونما در دقیقه پنجم به ترتیب تغییرات فشارخون سیستولی ۹.۹۷±۱۱۳.۴۷ میلی متر جیوه و ۱۳.۰۱±۱۲۲.۳۶ میلی متر جیوه، فشارخون دیاستولی ۴.۲۷±۷۳.۴۷ میلی متر جیوه و ۶.۲۶±۷۷.۶۳ میلی متر جیوه و تعداد ضربان قلب ۴.۶۰±۸۴.۴۱ دفعه در دقیقه و ۱۲.۵۳±۹۳.۱۹ دفعه در دقیقه بود (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که تجویز لیدوکائین به میزان ۱.۵ mg/kg سبب افزایش زمان تشنج می گردد و تعداد نبض و میزان فشارخون را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

Electroconvulsive therapy ، Lidocaine ، Convulsion ، Blood pressure ، Heart rate ، الکتروشوک درمانی ، لیدوکائین ، تشنج ، ضربان قلب ، فشارخون