مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه آ ورسیکالر

زمینه و هدف : تینه آ ورسیکالر یک عفونت شایع، خفیف و مزمن پوستی به صورت ماکول های کوچک و گرد متعدد با رنگ های مختلف سفید، صورتی یا قهوه ای است که توسط مخمر لیپوفیل به نام پتروسپوریوم اوربیکولاریس (مالاسزیا فورفور) و به طور شایع در قسمت فوقانی تنه ایجاد می گردد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه آ ورسیکالر انجام شد. روش بررسی : این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور روی ۶۹ بیمار مبتلا به تینه آ ورسیکالر مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان امام خمینی (ره) اردبیل که با روش اسمیر قارچی عفونت آنها ثابت شده بود؛ طی سال های ۸۷-۱۳۸۶ انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. ۳۵ بیمار با کرم تربینافین موضعی یک درصد و ۳۴ بیمار با کرم کتوکونازول موضعی ۲درصد، یک بار در روز به مدت دوهفته تحت درمان قرار گرفتند. ۵ بیمار از گروه تربینافین و ۴ بیمار از گروه کتوکونازول به دلیل عدم مراجعه برای پیگیری، از مطالعه خارج شدند. بیماران پس از پایان دوره درمان به مدت ۳ ماه، به فاصله هر یک ماه، از نظر عود ضایعات مورد پیگیری و معاینه قرار گرفتند و میزان بهبودی و عود در پرونده بیماران طی هر دوره مراجعه ثبت گردید. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۶ و آزمون های تی و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : درصد بهبودی متوسط ضایعات یک ماه پس از شروع درمان در گروه تربینافین ۲۰درصد و در گروه کتوکونازول ۳.۳% بود؛ ولی اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. درصد بهبودی متوسط دو ماه پس از شروع درمان در گروه تربینافین ۶۷.۷% و در گروه کتوکونازول ۶۰% حاصل شد که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. درصد بهبودی کامل سه ماه پس از درمان در گروه تربینافین ۷۳.۳% و در گروه کتوکونازول ۱۰% به دست آمد (P<۰.۰۵). درصد اسمیر قارچی مثبت در پایان ماه سوم در گروه تربینافین ۱۰% و در گروه کتوکونازول ۳۶.۷% به دست آمد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز تربینافین موضعی یک درصد در درمان تینه آ ورسیکالر به دنبال سه ماه پیگیری، موثرتر از کتوکونازول موضعی ۲درصد می باشد.

کلیدواژه ها:

Tinea versicolor ، Terbinafine ، Ketoconazole ، Randomized clinical trial ، تینه آ ورسیکالر ، کتوکونازول ، تربینافین ، کارآزمایی بالینی