رابطه ساده و چندگانه بین سرمایه فکری و نوآوری سازمانی در اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: سرمایه فکری یک محرک کلیدی در نوآوری و ایجاد و حفظ مزیت رقابتی در اقتصاد دانش بنیان است. توجه به سرمایه های فکری دانشگاه برای ایجاد نوآوری و کسب مزیت رقابتی ضرورتی غیرقابل اغماض است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سرمایه فکری و نوآوری سازمانی در اعضای هیات علمی انجام شد. روش ها: در این پژوهش توصیفی همبستگی جامعه آماری کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۹۲ بود، که ۲۴۸ نفر آنها به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر دو پرسشنامه سرمایه فکری بنتیس (Bontis) و پرسشنامه نوآوری سازمانی اسماعیل (Ismail) و همکاران بود. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون به روش گام به گام استفاده شد. نتایج: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد، بین سرمایه فکری و نوآوری سازمانی همبستگی معنادار وجود دارد (۰۵/۰>p، ۴۷۵/۰R=). سرمایه فکری قابلیت پیش بینی نوآوری سازمانی را با ضریب تشخیص ۲۰۹/۰ دارد. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که در گام اول ضریب سرمایه انسانی ۵/۲۰درصد واریانس نوآوری سازمانی، در گام دوم سرمایه انسانی و رابطه ای ۱/۲۳درصد واریانس نوآوری سازمانی را تبیین می کند. دیدگاه کارکنان بر مبنای عامل جنسیت، تحصیلات، سابقه ی خدمت، رتبه دانشگاهی و دانشکده محل خدمت با یکدیگر تفاوت معناداری نداشت. نتیجه گیری: با توجه به رابطه همبستگی معنادار سرمایه فکری و نوآوری سازمانی توجه به سرمایه های فکری و نامشهود در دانشگاه ها ضروری است و مدیریت دانشگاه ها باید بستر مناسب جهت بهره مندی از سرمایه های انسانی، ساختاری و رابطه ای را در جهت کسب نوآوری ایجاد نمایند.

کلیدواژه ها:

Intellectual capital ، human capital ، structural capital ، relational capital ، organizational innovation. ، سرمایه فکری ، سرمایه انسانی ، سرمایه ساختاری ، سرمایه رابطه ای ، نوآوری سازمانی.