میزان آگاهی و به کارگیری روش های تدریس در اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: به منظور آشنا کردن اعضای هیات علمی رشته های علوم پزشکی با روش ها و فنون تدریس، از سال ۱۳۸۲ تا کنون، در دانشگاه علوم پزشکی تهران کارگاه های روش تدریس برگزار می شود. این پژوهش میزان آگاهی و به کار گیری روش ها و فنون نوین تدریس، آموزش داده شده در کارگاه های آموزشی که در فاصله ی زمانی سال های ۸۲ تا ۹۰ در دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شده است، را در اعضای هیات علمی این دانشگاه بررسی می کند. روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی با نمونه گیری تصادفی طبقه ای، ۲۰۵ نفر از اعضای هیات علمی، که در کارگاه های آموزشی روش تدریس دانشگاه علوم پزشکی تهران در فاصله ی زمانی سال های ۹۰-۸۲ شرکت نموده بودند، انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته۵۰ گزینه ای روا و پایا بود که میزان آگاهی و به کارگیری۴۰ روش تدریس استفاده شده توسط اعضای هیات علمی را بررسی می کرد. داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی (T-Test و تحلیل واریانس) تجزیه و تحلیل شد. نتایج: اعضا هیات علمی بیشترین میزان آگاهی را نسبت به روش تدریس سخنرانی (با میانگین و انحراف معیار ۱۵/۱±۵۵/۸) داشتند. کمترین میزان آگاهی نسبت به روش TelePraxis (میانیگین ۰۷/۱± ۷۵ /۰) بود. روش سخنرانی همچنین پر استفاده ترین روش ها بود (بیش از ۹۰%). روش سخنرانی برنامه ریزی شده، مناسب ترین روش از دیدگاه شرکت کنندگان بود (۸۸%). کمبود وقت درجلسه های آموزشی، بیشترین دلیل عدم کاربرد روش های آموزش گروهی و و روش های آموزشی جدیدتر بود. ۱۵۵ نفر (۶/ ۷۵%) از شرکت کنندگان از کارگاه ها رضایت داشته اند. نتیجه گیری: علی رغم تلاش دانشگاه در آموزش روش های نوین طی ۱۰سال گذشته، اعضای هیات علمی، در آموزش های خود بیش تر به استفاده از روش های سنتی علاقمند هستند.

کلیدواژه ها:

Teaching methods and techniques ، medical sciences ، knowledge ، application ، affecting factors. ، فنون و روش های تدریس ، علوم پزشکی ، آگاهی ، میزان به کارگیری ، عوامل موثر