تاثیر استفاده از«بیمار استاندارد» بر ارتقای مهارت «گرفتن شرح حال» دانشجویان دوره مقدمات پزشکی بالینی

مقدمه: استفاده از «بیمار استاندارد» در امر آموزش مهارت گرفتن شرح حال می تواند فرصتی برای دانشجویان فراهم کند تا نحوه برخورد اولیه با بیمار را فرا گیرند. بیمار استاندارد فردی است که می آموزد تا چگونه نقش یک بیمار را بازی کند. هدف این تحقیق بررسی تاثیر استفاده از بیمار استاندارد بر ارتقای مهارت گرفتن شرح حال دانشجویان دوره مقدمات پزشکی بالینی (سال سوم پزشکی) می باشد.  روش ها: در یک مطالعه نیمه تجربی، ۹۵ نفر از دانشجویان دوره مقدمات بالینی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در نیمسال تحصیلی ۸۷-۱۳۸۶ به دو گروه تقسیم شدند. گروه شاهد جلسه آموزش گرفتن شرح حال را به صورت سخنرانی و گروه تجربی این جلسه را با استفاده از بیمار استاندارد گذراندند. در پایان دوره در طی یک آزمون بالینی ساختارمند عینی، مهارت گرفتن شرح حال دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت و میانگین نمرات دو گروه با یکدیگر مقایسه شد. همچنین نظر دانشجویان در مورد دو روش با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته پایا و روا بررسی گردید.  نتایج: اگر چه در مقایسه دو گروه از نظر مهارت گرفتن شرح حال، تفاوت معناداری در هر یک از سوالات چک لیست مشاهده نشد، ولی نمره کل گروه تجربی به طور معناداری (۰۰۴/۰>P) میانگین بالاتری نسبت به گروه شاهد کسب نمود (۳۴۹/۱±۰۳/۷ در مقایسه با ۴۷۳/۱±۸/۵). اکثر دانشجویان (۵/۸۶ درصد)، استفاده از بیمار استاندارد را روش بهتری نسبت به سخنرانی می دانستند. نتیجه گیری: بیمار استاندارد موقعیت مناسبی را برای دانشجویان پزشکی تازه وارد فراهم می آورد تا بتوانند مهارت های گرفتن شرح حال و ارتباط با بیمار را به صورت تجربی فرا گیرند. پیشنهاد می گردد از بیمار استاندارد نه تنها در آموزش گرفتن شرح حال، بلکه در آموزش معاینه فیزیکی هم استفاده شود

کلیدواژه ها:

Standardized patient ، Simulated patient ، History taking ، Communication skills. ، بیمار استاندارد ، بیمارنما ، گرفتن شرح حال ، مهارت های ارتباطی