تاثیر بکار گیری الگوی بدیعه پردازی در آموزش مفهوم مراقبت تسکینی در کودکان بر خلاقیت نوشتاری و عملکرد تحصیلی دانشجویان پرستاری

مقدمه: مراقبت تسکینی از بیماران علاج ناپذیر نیازمند خلاقیت در ارائه هر چه بهتر این گونه مراقبت ها می باشد. در این مطالعه، تاثیرشیوه بدیعه پردازی بر خلاقیت نوشتاری و عملکرد تحصیلی دانشجویان در مورد مراقبت تسکینی شد. روش ها: مطالعه از نوع نیمه تجربی با دو گروه از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران در نیم سال اول ۸۶-۸۷ انجام شد. گروه شاهد ۲۸ و تجربی ۳۲ نفر بودند. پس از پیش آزمون کتبی از مفهوم مراقبت تسکینی در کودکان، در گروه تجربی الگوی بدیعه پردازی و در گروه شاهد آموزش متداول اجرا گردید و پس آزمون گرفته شد. متنی نیز به صورت انشایی در مورد مفهوم مراقبت تسکینی توسط هر دو گروه نوشته شد. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و مقایسه ای من- ویتنی، مجذور کای و فیشر با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میانگین نمرات پیش آزمون در گروه شاهد ۸/۲ و در گروه آزمون ۵/۲ بود که تفاوت معنی داری را قبل از مداخله نشان نمی دهند. ولی بعد از مداخله، در پس آزمون، میانگین نمرات گروه شاهد ۸/۳ و در گروه آزمون ۸/۴ شد که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه داشت. متن های انشایی دانشجویان نیز تفاوت معنی داری از نظر خلاقیت نوشتاری بین دو گروه نشان داد. نتیجه گیری: استفاده از شیوه بدیعه پردازی سبب افزایش خلاقیت نوشتاری و عملکرد تحصیلی دانشجویان پرستاری در مورد مراقبت تسکینی در کودکان می گردد

کلیدواژه ها:

Synectic method ، Palliative care ، Nursing students ، Writing creativity ، Academic performance ، بدیعه پردازی ، مراقبت تسکینی ، دانشجویان پرستاری ، خلاقیت نوشتاری ، عملکرد تحصیلی