بررسی مقایسه ای بذر کتان و روغن گل مغربی با ویتامین E بر شدت ماستالژی دوره ای زنان
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 144
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-19-22_002
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: بذر کتان، روغن گل مغربی و ویتامین E از درمان های خط اول ماستالژی دوره ای هستند، اما اینکه تاثیر کدام بر شدت ماستالژی دوره ای بیش تر است، گزارش نشده است. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر درمانی بذرکتان و روغن گل مغربی با ویتامین E بر شدت ماستالژی دوره ای زنان انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال ۱۳۹۴ بر روی ۹۰ بیمار مبتلا به ماستالژی دوره ای مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان قائم (عج) مشهد و یا دانشجوی خانم ساکن در خوابگاه های دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. بیماران به طور تصادفی در سه گروه ۳۰ نفره شامل گروه بذر کتان (روزانه ۳۰ گرم پودر بذر کتان)، کپسول روغن گل مغربی (روزانه ۲ عدد کپسول ۱۰۰۰ میلی گرم) و ویتامین E (روزانه یک عدد کپسول ۴۰۰ واحدی) به مدت دو دوره قاعدگی قرار گرفتند. در ابتدا و انتهای هر دو دوره مداخله شدت ماستالژی با استفاده از مقیاس تطابق دیداری اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های کای اسکوئر، فریدمن، دقیق فیشر و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانه شدت درد پستان در هر سه گروه بذر کتان، روغن گل مغربی و ویتامین E نسبت به قبل از مداخله کاهش یافت، ولی به طور کلی سه گروه از نظر میانه شدت درد پستان قبل از مداخله (۷۷۹/۰=p)، یک ماه بعد از مداخله (۳۸۰/۰=p) و ۲ ماه بعد از مداخله (۷۶۴/۰=p) تفاوت معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: مصرف بذر کتان، روغن گل مغربی یا ویتامین E هر سه منجر به کاهش شدت درد پستان می شود و این کاهش در هر سه گروه به یک اندازه است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرزانه جعفرنژاد
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
الهام ادیب مقدم
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سید احمد امامی
استاد گروه فارماکوگنوزی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
آزاده ساکی
استادیار گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مریم حامی
دانشیار گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
عطیه محمدزاده وطنچی
استادیار گروه زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :