تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی فرانظری بر ارتقای فعالیت جسمانی کارمندان جزیره ابوموسی

مقدمه: ارتقای فعالیت های جسمانی یکی از موثرترین استراتژی ها جهت کاهش خطر بعضی از بیماری های غیر واگیر و مزمن است. یکی از رویکردهای نظری برای ارتقای فعالیت جسمانی، الگوی فرانظری است. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی فرانظری بر ارتقای فعالیت جسمانی در کارمندان جزیره ابوموسی بود.روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، کارمندان به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند و در سه مرحله قبل، ۳ و ۶ ماه بعد از مداخله آموزشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. متغیرهای مورد بررسی شامل اطلاعات دموگرافیک، مراحل تغییر رفتار فعالیت جسمی، منافع و موانع درک شده و خودکارامدی نسبت به فعالیت جسمانی بود. مداخله آموزشی مبتنی بر الگوی فرانظری شامل سخنرانی، بحث گروهی، پوستر، پمفلت و فیلم آموزشی بود. داده ها در نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: قبل از مداخله آموزشی گروه مداخله و شاهد از نظر فعالیت جسمانی اختلاف معنی داری نداشتند. در افراد گروه مداخله، ۳ ماه پس از مداخله آموزشی، فعالیت جسمانی به طور معنی داری افزایش یافت (۰۵/۰ < P). ۶ ماه پس از مداخله آموزشی، میزان فعالیت جسمانی در گروه مداخله و شاهد اختلاف معنی داری نداشت (۰۵/۰ > P).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مداخله مبتنی بر الگوی فرانظری، می تواند در تغییر رفتار فعالیت جسمی کارمندان تا ۳ ماه بعد از مداخله آموزشی، موثر باشد. اما با گذشت زمان تغییرات ایجاد شده ممکن است کاهش یابد. بنابراین، استفاده از این الگو جهت ارتقای فعالیت جسمی، باید به طور مداوم باشد و تا رسیدن کلیه افراد به مرحله حفظ و نگهداری ادامه یابد.