بازداری شناختی در اختلال وسواس شستشو: پارادایم بازداری بازگشت

پدیده بازداری بازگشت (IOR) به­عنوان یک کنش بازداری شناختی، اشاره به سرکوب نسبی توجه به محرک­هایی دارد که اخیرا مورد توجه قرار گرفته­اند. این کنش در آدمی دارای ارزش انطباقی است (ونگ و کلاین، ۲۰۱۰). با توجه به علایم مرکزی در اختلال وسواس اجباری (OCD) احتمال نقص در بازداری شناختی وجود دارد. اما نتایج پژوهش­ها در این زمینه بسیار ناهمسو است. از این رو این پژوهش در جهت بررسی نقص احتمالی IOR در نمونه­ای بالینی از وسواس شستشو انجام گرفت. این مطالعه به روش علی مقایسه­ای بود. سه مقیاس پرسشنامه افسردگی بک ویرایش II(BDI-II)، پرسشنامه بازنگری شده وسواسی اجباری (OCI-R) و آزمون IOR هیجانی بر روی نمونه پژوهش شامل ۳۰ نمونه بالینی مبتلا به  اختلال وسواس شستشو (%۲۰ مذکر) و ۳۰ نمونه غیروسواس (%۷/۲۶ مذکر) اجرا شدند. تحلیل داده­ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که افراد دچار وسواس شستشو نقصی در IOR ندارند (۱۳۴/۰=۲η ؛ ۸۶۶/۰= Wilk’s Lambda؛ ۰۵/۰<­P و ۲۶۵/۱=F). از طرفی بدون در نظر گرفتن عامل گروه، بین زمان واکنش افراد در کوشش­های معتبر و نامعتبر تفاوت معنادار وجود دارد (۰۵/۰≥P؛ ۲۹/۲= t) که نشان­دهنده پدیده IOR عمومی در آزمودنی­ها است. بررسی نتایج نشان داد که نقصی در بازداری شناختی در نمونه بالینی از مبتلایان به وسواس شستشو وجود ندارد. احتمال وجود نقص در سطوح دیگر بازداری مانند بازداری رفتاری مطرح است. دیگر تلویحات نظری و تجربی مورد بحث قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

بازداری شناختی ، وسواس شستشو ، پارادایم بازداری بازگشت