ارزیابی شاخص های طیفی جهت تشخیص ضخامت لکه های نفتی خلیج فارس با استفاده از تصاویر ماهواره ای

معمولا روش هایی که جهت بارز سازی لکه های نفتی مورداستفاده قرار می گیرند، جهت تشخیص بخش های مختلف یک لکه ازنظر ضخامت ضعیف عمل می کنند. طیف لکه های نفتی تحت تاثیر آب دریا و همچنین ویژگی های فیزیکی و شیمیایی نفت قرار می گیرند. بدین منظور در پژوهش پیش رو با استفاده از تصاویر ماهواره سنتینل ۲ و به کارگیری شاخص های طیفی، ضخامت های مختلف لکه نفتی بررسی و از هم متمایز شدند. شاخص های بکار گرفته شده مربوط به دو گروه هیدروکربن ها (FI, RAI, HI, RG, RR, WAF) و آب دریا (CHL, CDOM) است. به منظور ارزیابی کمی شاخص های طیفی مورداستفاده از مدل ریاضی شاخص تفکیک پذیری (IS) که بر مبنای فاصله بین کلاسی است، استفاده شد. نتایج نشان داد که شاخص های طیفی هیدروکربن ها، جهت تشخیص و تمایز امولسیون از آب دریا و سایر بخش های لکه نفتی مناسب تر هستند. به این گونه که مقدار پارامتر تفکیک پذیری (IS) برای شاخص FI به منظور تشخیص و تمایز امولسیون با بخش های آب دریا، درخشان، کد چهار و کد پنج به ترتیب برابر با ۵۴۲/۱، ۹۶۷/۰، ۴۲۳/۰ و ۴۲۳۶/۰ است. از طرفی شاخص های طیفی آب دریا جهت تشخیص بخش های نازک تر لکه نفتی مناسب است.

کلیدواژه ها:

آلودگی ، سنجش از دور ، خلیج فارس ، نفت خام