بررسی چگونگی تعامل طبیعت و معماری بر بالا بردن کیفیت زندگی ساکنین مجتمع های مسکونی

در عصر حاضر در جوامع شهری و صنعتی ، تاثیرات منفی محیط بر افراد و شیوع اختلالات روانی ضروزت توجه به سلامت در محیط را بیش از پیش آشکار می سازد. با توجه به این موضوع، فضاهای شفابخش را می توان نیاز زندگی پرتنش امروز دانست . فضای مسکونی در بین فضاهایی که انسان در طول روز با آن سروکار دارد بیشترین سهم را دارا می باشد و به بیشترین میزان بر فرد تاثیر گذار است ، بنابراین بهتر است به گونه ای طراحی شود که متضمن سلامت عمومی ساکنین باشد. وجود طبیعت و گیاهان عاملی موثر در سلامت جسمی و روانی انسان است که با از بین بردن آنها، کاهش مشکلات امروزی انسان دشوار خواهد بود. تلاشهای معماری آن برای بهبود کیفیت زندگی انسان در فضاهای مسکونی در حال انجام است . رابطه انسان با محیط خود تابعی از سیستم های حسی متعدد وی است و امروزه تصویر ناخودآگاه فرد از خود با واکنش های اجزا و قسمت های حواس در یک محیط بزرگ ساخته شده شکل می گیرد. هدف از این مطالعه ، دستیابی به فضای معماری مطلوب و ارائه راه حل با بررسی عوامل کیفیت زندگی انسان در فضای مسکونی می باشد.

کلیدواژه ها:

مجتمع های مسکونی ، طبیعت ، کیفیت زندگی ، تعامل معماری با طبیعت ، سلامت عمومی