کاربست مدل رنجش داکسی در گردشگری شهر شوش

گردشگری یک فعالیت پایه است و توسعه موفقیت آمیز آن مستلزم میهمان نوازی و استقبال از طرف جامعه میزبان نیز می باشد. شهر شوش یکی از شهرهای جاذب گردشگری است و چگونگی مطلوبیت حضور گردشگران در دید جامعه میزبان مسئله اصلی این پژوهش است . بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی مطلوبیت گردشگری بر اساس نظریه داکسی در شهر شوش صورت گرفته است . روش پژوهش ، » توصیفی - تحلیلی « می باشد که در آن مبنای گردآوری دادهها در قالب روش پیمایشی و به صورت پرسشنامه ای می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل سه گروه خانوارهای ساکن معمولی ، فعالان بخش تجاری و خدماتی و شاغلان بخش عمومی می باشد و از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شده است . بنابراین پس از محاسبه حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، تعداد ۴۰۰ پرسشنامه در بین گروههای مذکور توزیع گردید. به منظور تحلیل دادههای به دست آمده نیز از نرم افزار SPSS و روشهای آماری همبستگی و آزمونهای آماری ناپارامتریک استفاده شده است . یافته های پژوهش نشان می دهد با وجود برخی اثرات منفی حضور گردشگران، ۸۸ درصد پاسخ دهندگان از حضور آنها احساس خشنودی و رضایت می کنند. بنابراین جامعه میزبان در محدوده مورد مطالعه در مرحله اول سنجش رنجش داکسی یعنی در مرحله رضایتمندی قرار دارند. همچنین با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن به سنجش رابطه بین خشنودی از حضور گردشگران و تاثیر منفی حضور آنها پرداخته شد. همبستگی بین دو متغیر مذکور دارای ضریب ۴۳۴/۰- و سطح معنی داری نیز برابر با صفر می باشد. بنابراین بین خشنودی از حضور گردشگران و نمره تاثیر منفی حضور گردشگران رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد. همچنین بررسی رابطه بین تاثیر منفی حضور گردشگران و احساس خصومت نسبت به آنها نشان داد با سطح اطمینان ۹۹ درصد بین دو متغیر مذکور رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد و ضریب همبستگی نیز برابر با ۱۸۶/۰ می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اثرات گردشگری ، جامعه میزبان ، نظریه داکسی ، شهر شوش.