بررسی وضعیت آموزش الکترونیک (مطالعه موردی ایران و فنلاند)

مقاله حاضر به بررسی وضعیت آموزش الکترونیکی در ایران و فنلاند پرداخته است. بررسی روش ها و ابزارهای بکارگیریآموزش الکترونیک و مجازی به منظور شناسایی کیفیت آموزش دیجیتالی و الکترونیکی در دو کشور است. فنلاند به عنوان موفق ترینکشور در گستره آموزش سنتی و الکترونیکی مورد توجه دنیا قرار گرفته است. همچنین فنلاند به عنوان اولین کشور اروپایی آغازگرروش تلفیقی فاوا در نظام آموزشی از گذشته بوده و توانسته با راه اندازی طرح «فاوا در زندگی هر روزه مدرسه»، توسعه مهارت های آینده معلمان, طراحی یادگیری الکترونیکی, آماده سازی فرهنگی مدارس و جلب مشارکت صاحبان تجاری را دنبال کند. ایران نیزهمزمان با آغاز نخستین تلاش ها با طراحی برنامه هایی نظیر طرح تکفا, اپلیکیشن شاد، شبکه رشد و مدرسه هوشمند توانست تاحدودی به آموزش الکترونیکی دست یابد. نتایج نشان می دهد که مسئولین کشور فنلاند در دوره های مختلف با در نظر گرفتنشرایط و مقتضیات زمان اقدام به طراحی و برنامه ریزی های خاصی نموده اند و با پی گیری این برنامه ها، مسائل و مشکلات مربوطهبه آموزش های مجازی را به نحو احسن حل و فصل نموده اند اما شرایط اموزش الکترونیک و مجازی در ایران با چالش هایروبرواست. آژانس ملی آموزش فنلاند، امکانات دیجیتالی آموزشی را به دانش آموزان در هر نقطه و مکان اهدا می کنند . اما در ایران دربرخی مناطق محروم حتی دانش آموزان دسترسی به اینترنت ندارند. روش های آموزش الکترونیک و مجازی در ایران عبارتند ازروشهای ترکیبی، استفاده از لوح فشرده کمک آموزشی، استفاده از فایل های خلاصه درس، استفاده از مسائل و تمرین های مختلف،ضبط فایل های صوتی، طرح حل مسائل مختلف با عکس ها و اما در فنلاند روش های آموزش الکترونیک و مجازی عبارتند از:آموزش های مجازی بر خط یا غیر بر خط و آموزش های مجازی ترکیبی. رفع چالش هایی همچون ضعف در جلب مشارکت بخشخصوصی, فقدان سرمایه گذاری مالی دراز مدت, عدم آموزش قبل از خدمت معلمان و عدم استراتژی ارزیابی های منسجم می تواندگام بلندی برای توسعه برنامه های فناوری اطلاعات و ارتباطات در دوره آموزش عمومی ایران باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش الکترونیک ، ایران ، فنلاند