تاثیر یک دوره تمرین تداومی بر سطوح بتاتروفین و پروفایل لیپیدی در مردان چاق

زمینه و هدف: بسیاری از مطالعات اپیدمیولوژیک تغییر غلظت بتاتروفین در بیماری‎های متابولیکی مانند دیابت، چاقی و سندرم متابولیک را نشان داده‎اند. هدف از این پژوهش بررسی اثر ۸ هفته تمرین تداومی بر سطوح بتاتروفین و لیپیدهای سرم مردان چاق است. روش‎ها: در این مطالعه ۲۰ مرد چاق به طور تصادفی در دو گروه کنترل (۱۰ نفر) و تمرین (۱۰ نفر) قرار گرفتند. تمرینات به مدت ۸ هفته و ۳ جلسه در هفته انجام شد. آزمودنی‎های گروه تمرین در هفته اول و دوم، به مدت ۲۵ دقیقه با شدت ۵۵ تا ۶۵ درصد ضربان قلب بیشینه فعالیت ورزشی تداومی را شروع کردند. در هفته ۳ تا ۵ به مدت ۳۵ دقیقه با شدت ۶۵ تا ۷۵ درصد و در هفته ۶ تا ۸ به مدت ۴۰ دقیقه با ۷۵ تا ۸۵ درصد تمرین کردند. در ابتدا و انتهای تمرین ۱۰ دقیقه گرم کردن و سرد کردن انجام گرفت. پیش از شروع و در پایان دوره تمرین سطوح سرمی بتاتروفین، LDL، HDL و TG اندازه گیری شد. یافته ها: ۸ هفته تمرین باعث کاهش معنی‎دار بتاتروفین (۰۳۶/۰ P=)، TG (۰۰۱/۰ P=)، LDL (۰۲/۰ P=) و افزایش HDL (۰۵۲/P=) در پس‎آزمون نسبت به پیش‎آزمون در گروه تمرین شد. بررسی میانگین های بین گروهی این شاخص ها نیز نشان داد که این تفاوت بین گروه تمرین و کنترل نیز معنی دار است. هم چنین وزن و شاخص توده بدنی به طور معنی داری کاهش یافت. بنا بر نتایج آزمون پیرسون سطوح بتاتروفین با سطوح TG، LDL، BMI ارتباط مثبت و با HDL ارتباط منفی داشت. نتیجه گیری: ۸ هفته تمرین می تواند سطوح بتاتروفین را در افراد چاق کاهش دهد. کاهش بتاتروفین با تغییر در وزن و شاخص توده بدنی و متابولیسم لیپیدها همراه است. به نظر می رسد که احتمالا بتاتروفین می تواند به عنوان یک هدف درمانی در اختلالات مرتبط با چاقی مانند دیس لیپیدمی مطرح باشد.

کلیدواژه ها:

بتاتروفین ، ANGPTL۸ ، تری گلیسیرید ، تمرین تداومی