جداسازی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سالمونلا تیفی موریوم

اهداف. سالمونلوز در زمره مهم­ترین بیماری­های منتقل­شونده از طریق غذا محسوب می­شود. بروز مقاومت آنتی­بیوتیکی هم­اکنون به مشکلی رو به گسترش در میان گونه­های سالمونلا تبدیل شده و معضلات بهداشتی و پزشکی رو به افزایشی را در کنترل و درمان عفونت­های حاصل از این باکتری به­وجود آورده است. هدف از انجام این مطالعه جداسازی و تعیین الگوی مقاومت آنتی­بیوتیکی در میان سویه­های بالینی سالمونلا انتریکا زیرگونه انتریکا سرووار تیفی­موریوم بود.   روش­ها. سویه­های سالمونلا از بیمارستان­های مختلف شهر تهران از اردیبهشت ۱۳۸۶ تا خرداد ۱۳۸۷ جداسازی و مورد مطالعه قرار گرفتند. حساسیت و مقاومت آنتی­بیوتیکی سویه­های جداشده به ۸ آنتی­بیوتیک مطابق با روش استاندارد توصیه شده از طرف جدول استاندارد CLSI تعیین شد.   یافته­ها. از مجموع کل سرووارهای جداشده، ۲۱ ایزوله (۲/۱۵%)، مربوط به سالمونلا انتریکا زیرگونه انتریکا سرووار تیفی­موریوم بودند. از این تعداد، ۱۴ ایزوله (۶/۶۶%) مقاوم به کلرامفنیکل، ۱۲ ایزوله (۱/۵۷%) مقاوم به آمپی­سیلین، ۵ ایزوله (۸/۲۳%) مقاوم به کوتریموکسازول، ۳ ایزوله (۳/۱۴%) مقاوم به نئومایسین و ۲ ایزوله (۵/۹%) مقاوم به نالیدیکسیک­اسید بودند. هیچ­کدام از ایزوله­ها نسبت به سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون و جنتامایسین مقاومتی نشان ندادند.   نتیجه­گیری. سالمونلا تیفی­موریوم به­عنوان یکی از سرووارهای غیرتیفوئیدی نسبتا شایع در بیماران قابل جداسازی است. آنتی­بیوتیک­های سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون و جنتامایسین در صورت داشتن اندیکاسیون مصرف، کارآیی مناسبی در مهار رشد این سرووار دارند.

کلیدواژه ها:

سالمونلا تیفی موریوم ، مقاومت آنتی بیوتیکی ، عفونت های منتقل شونده از راه غذا