بررسی پراکنش جغرافیایی گوسفندان آنتی بادی مثبت تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو (CCHF) در استان اصفهان در سال ۱۳۸۴-۱۳۸۳

مقدمه. تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو یک بیماری مشترک بین انسان و دام می باشد که از سالها قبل، از نواحی مختلف ایران گزارش شده است. با توجه به اپیدمیهای اخیر در بسیاری از کشورها از جمله همسایگان شرقی و مرگ و میر بالای بیماری تحقیق حاضر با هدف تعیین توزیع فراوانی جغرافیایی گوسفندان دارای آنتی بادی مثبت IgG تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو در استان اصفهان در سال ۱۳۸۴-۱۳۸۳ انجام گرفته است. مواد و روش کار. این تحقیق یک مطالعه توصیفی-مقطعی است که با همکاری ازمایشگاه آربو ویروسها و تب های هموراژیک انستیتو پاستور ایران انجام گرفته است. جامعه مورد تحقیق ۱۰۷ راس گوسفند می باشد که به روش تصادفی ساده از چراگاه های استان اصفهان انتخاب شدند و از نظر انتی بادی IgG تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو به روش ELISA مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج. از ۱۰۷ گوسفند مورد بررسی، ۵۸ راس (۲/۵۴%) دارای سرولوژی مثبت، ۴۷ راس (۹/۴۳%) دارای سرولوژی منفی و ۲ راس (۹/۱%) نتیجهborder line ‎ داشتند. از نظر توزیع جغرافیایی، بیشترین آلودگی مربوط به چراگاه نطنز (۴/۷۱%) می باشد و چراگاههای اصفهان، برخوار، فلاورجان و فریدن به ترتیب در رتبه های بعدی قرار دارند. از نظر توزیع سنی بیشترین میزان آلودگی در طیف سنی ۴ تا ۵ سال (۵/۶۲%) مشاهده گردید. بحث. نتایج مطالعات نشانگر اندمیک و فعال بودن بیماری در گوسفندان استان اصفهان می باشند، گرچه آمار فوق الذکر از افزایش میزان ابتلاء به بیماری نسبت به سالهای قبل از دهه ۶۰ دلالت دارد اما در مقایسه با مطالعات مشابه در سالهای اخیر، افزایش شیوع این بیماری در استان اصفهان دیده نمی شود، لذا لازم است اقدامات بهداشتی انجام شده تقویت گردیده و مطالعات سرواپیدمیولوژیک دوره ای جهت تاثیر اقدامات انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو ، سرولوژی ، اصفهان ، گوسفند ، پراکنش جغرافیایی