تاثیر بازی درمانی بر میزان توجه، تمرکز و حافظه فعال در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه

زمینه و هدف: اختلال بیش فعالی همراه با کمبود توجه یکی از اختلالات شایع روانپزشکی در میان کودکان می باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی بر میزان توجه، تمرکز و حافظه فعال در کودکان مبتلا به بیش فعالی/ نقص توجه انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری، در برگیرنده تمامی کودکان مبتلا به بیش فعالی / نقص توجه در شهر رشت بود. نمونه پژوهش ۴۰ کودک مبتلا به بیش فعالی / نقص توجه بود که به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (۲۰ نفر در هر گروه) و مقیاس عملکرد پیوسته و مقیاس حافظه فعال را تکمیل کردند. بازی درمانی طی ۸ جلسه در گروه آزمایش اجرا گردید و گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت ننمود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و از طریق نرم افزار SPSS-۲۳ تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات توجه، تمرکز و حافظه فعال پس از بازی درمانی در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری داشته است (۰۱/۰P<) و این تفاوت در مرحله پیگیری نیز حفظ گردید (۰۱/۰P<). به عبارت دیگر، بازی درمانی منجر به بهبود میانگین نمرات توجه و تمرکز و افزایش میانگین نمرات حافظه فعال در آزمودنی های گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد. نتیجه گیری: بازی درمانی بر توجه، تمرکز و حافظه فعال اثرگذار است. بنابراین پیشنهاد می گردد که این مداخله در کودکان مبتلا به بیش فعالی / نقص توجه به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، توجه ، تمرکز ، حافظه فعال ، بیش فعالی / نقص توجه.