تربیت دینی درمدارس ایران

تربیت دینی یعنی شناخت آموزههای دین، تبدیل این شناختها به باورهای قلبی و به کاربستن اینباورها در رفتارهای فردی و اجتماعی. در نتیجه، افراد در فرایند تعلیم و تربیت دینی، به گونهایتربیت میشوند که در گرایش هایشان نسبت به زندگی، اعمال و تصمیمهایشان و در برخورد باتمام امور، همواره حاکمیت ارزشهای الهی را احساس کنند. در چنین نظامی علاوه بر ایجاد نظمذهنی، دانش آموزان به گونه ای تربیت میشوند که دانش را صرفا برای ارضای کنجکاویهای فکرییا منافع دنیوی کسب نمیکنند، بلکه منطقی و متقی بار می آیند و فراهم آوردن موجبات رفاه مادی،معنوی و اخلاقی خانواده، ملت، خود و دیگران را وجههی همت خویش قرار میدهند. در این نوعاز تربیت، هدف تنها کسب معرفت نیست، بلکه رشد و شکوفایی موزون همه ی ابعاد وجودی انسانمورد توجه قرار دارد.