گردشگری زمستانه در ایران (مطالعه موردی: چابهار)

آب و هوا بر پدیده های محیطی در یک برنامه ریزی گردشگری تأثیر گذار است. این عامل مهم توانایی دارد که گردشگران را به تعطیلات زمستان کشانده و آنها را جذب کند. عامل ارتفاع و اعتدال درجه حرارت به همراه مناسب بودن شکل ظاهری زمین و قابلیت دسترسی آن، از عواملی محسوب می شوند که شرایط توریسم زمستانی را فراهم می آورند. شهرستان چابهار در جنوب کشور از زمستان معتدلی برخوردار است. در این پژوهش، سعی شده است، آسایش اقلیمی زمستانه بر اساس مدل ها و شاخص های زیست اقلیمی اولگی، ترجونگ، خنک کنندگی باد، درجه خستگی انسان، درجه شرجی و مدل سنجش آسایش دمای مؤثر با استفاده از اصلاعات آماری ایستگاه سینوپتیک چابهار طی سالهای 1388-1360 ارزیابی شود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که ماههای فصل زمستان مانند دسامبر از آسایش اقلیمی برخوردار است و برای مسافت های زمستانه بسیار مناسب می باشد. با توجه به پدیده های متنوع از جمله گل فشان ها، کپرها، سواحل زیبا... استعداد بالای گردشگری بخصوص در فصل زمستان در چابهار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

گردشگری زمستانه ، شاخص های زیست اقلیم ، چابهار