بررسی رابطه هوش اخلاقی و هوش اجتماعی با خودکارآمدی کارآفرینی

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه ی هوش اخلاقی و هوش اجتماعی با خودکارآمدی کارآفرینی است. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دختر و پسر موسسات غیر انتفاعی رشته ی روانشناسی در استان خراسان رضوی میباشد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ۲۵۷ نفر از آنها انتخاب شده اند. نوع روش تحقیق از نوع بررسی همبستگی و تحلیل رگرسیونی میباشد. اطلاعات جمع آوری شده شامل پرسشنامه ی ۴۰ سوالی هوش اخلاقی، پرسشنامه ی هوش اجتماعی با ۴۵ سوال و پرسشنامه ی خودکارآمدی کارآفرینی با ۲۹ سوال و فرم اطلاعات شخصی افراد است که داده های به دست آمده با تحلیل همبستگی و رگرسیون تجزیه و تحلیل شده اند. یافته های پژوهش نشان میدهد بین هوش اخلاقی و کارآمدی کارآفرینی و همچنین بین هوش اجتماعی با کارآمدی کارآفرینی، رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد. همچنین با توجه به معنی داری رگرسیون همزمان بررسی خودکارآمدی کارآفرینی (به عنوان متغیر وابسته) با هوش اجتماعی و هوش اخلاقی (به عنوان متغیر های مستقل) میتوان قسمتی از خودکارآمدیکارآفرینی را با استفاده از هوش هیجانی و هوش اخلاقی توضیح داد. با توجه به نتایج پژوهش و نقش هوش اخلاقی و هوش اجتماعی در کارآمدی کارآفرینی، هر چه فرد از هوش اخلاقی بالاتری برخوردار بوده و دارای ارتباطات اجتماعی قویتری باشد، بازدهی کارآفرینی بالاتری خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

هوش اجتماعی ، هوش اخلاقی ، خودکارآمدی کارآفرینی.