بررسی اثرات استئوتومی های بین دندانی بر روی نسوج پریودنتال در اعمال جراحی ارتوگناتیک

مقدمه امروزه در دندانپزشکی مدرن، یکی از اهداف اصلی انجام درمانهای ارتودنسی یا جراحی های ارتوگناتیک ، علاوه بر بهبود شکل ظاهری بیمار و تامین فانکشن صحیح سیستم جونده ، حفظ نسوج پریودنتال و پیش گیری از بروز نقایض و بیماریهای پریودنتال می باشد، لذا هدف از این تحقیق بررسی اثرات استئوتومی های بین دندانی بر روی نسوج پریودنتال می باشد. مواد و روش ها در یک مطالعه تحلیلی آینده نگر ، ۱۸ بیمار مبتلا به مال اکلوژن کلاس II  انتخاب و برای آنها اعمال جراحی ارتوگناتیک قطعه ای انجام پذیرفت. شرایط پریودنتال بیماران در ناحیه استئوتومی شده بین دندانی در قبل و بعد از جراحی با کمک رادیوگرافی های پری آپیکال و پروب پریودنتال در فواصل زمانی ۱ ، ۳ ، ۶ و ۱۲ ماه بعد از عمل جراحی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها ۱-  از مجموع ۴۰ مکان استئوتومی بین دندانی در ۶ منطقه ضایعات پاتولوژیک پریودنتال مشاهده گردید. ۲- از مجموع ۶ منطقه دارای ضایعات پاتولوژیک پریودنتال ، در ۴ منطقه نقایض استخوانی پریودنتال و در ۲ منطقه از دست رفتن دندانها مشاهده گردید. ۳- بروز نقایض پریودنتال ، بدنبال استئوتومی قطعه ای در آقایان ۲ برابر بیشتر از خانمها می باشد. نتیجه گیری بدنبال انجام استئوتومی های بین دندانی ، در تعداد اندکی از بیماران نقایض پریودنتال و از دست رفتن دندانها ، مشاهده می گردد.

کلیدواژه ها:

استئوتومی بین دندانی ، نسوج پریودنتال ، جراحی ارتوگناتیک