بررسی ارتباط میان حساسیت چشایی نسبت به مزه شیرین و شاخص توده بدنی

سابقه: چاقی از مهم ترین عوامل مرگ و میر در دنیا محسوب می شود و جمعیت افراد چاق رو به افزایش است. حس چشایی از عوامل تععین کننده نوع تغذیه در افراد است. از بررسی مقالات چنین به نظر می رسد که وزن بدن با حساسیت فرد به مزه شیرین در ارتباط است.   هدف: با توجه به بالا بودن میزان چاقی در جامعه ما و تاثیر مصرف شیرینیجات در افزایش وزن، بررسی رابطه شاخص توده بدنی و حساسیت نسبت به مزه شیرین در جامعه ایرانی ضروری به نظر رسید، زیرا علی رغم وجود فرهنگ و رژیم غذایی خاص، تا به حال چنین تحقیقی در ایران انجام نشدهاست.   روش بررسی: این مطالعه به روش موردی- شاهد انجام شد. جهت تعیین حساسیت چشایی افراد مورد مطالعه نسبت به مزه شیرین از روش Whole Mouth Taste (آزمون کل حفره دهان) در تعیین آستانه چشایی آنان استفاده گردید و برای سنجش وزن آنان، شاخص توده بدنی مورد استفاده قرار گرفت. نمونه گیری به صورت تصادفی ساده از میان افرادی که به یک کلینیک درمان چاقی در تهران مراجعه می کردند انجام گردید و داده های مربوط به ۶۱ نغر در پایان مورد آنالیز آماری قرار گرفت. افراد از نظر قدرت درک مزه شیرین به سه گروه و از نظر شاخص وزنی به دو گروه نرمال و چاق تقسیم شدند. در افرادی که حساسیت چشایی متفاوت نسبت به مزه شیرینی داشتند، شاخص توده بدنی آنها مقایسه شد. در پایان داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: کاهش حساسیت نسبت به مزه شیرین و درک دیرتر آن در اثر افزایش وزن در زنان مورد مطالعه مشاهده گردید، اما این تغییر معنا دار نبود (۰۵/۰ < p ). در مردان مورد مطالعه هیچگونه رابطه ای میان حساسیت نسبت به مزه شیرین و شاخص وزن مشاهده نگردید.   نتیجه گیری: علی رغم عدم وجود رابطه معنا دار میان افزایش وزن و حساسیت نسبت به مزه شیرین در تحقیق حاضر، از آن جا که درمان چاقی به عنوان یک معضل برای سلامتی بشر غالبا با موفقیت کمی همراه است هنوز جای تحقیقات بیش تر در زمینه بررسی این ارتباط و در صورت امکان، استفاده از حس چشایی برای درمان چاقی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

شاخص وزن و قد ، چشایی ، مزه شیرین