بررسی اثر سمیت بافتی آمالگام و مینرال تری اکساید اگریگیت در محیط کشت رده سلولی فیبروبلاست موشی L۹۲۹

مقدمه: در بسیاری  از درمانهای اندودنتیک از جمله جراحی های رتروفیل جهت تصحیح پرفوراسیون ها، از موادی استفاده می شود که در مجاورت نسج زنده قرار می گیرند و بنابراین بایستی دارای سازگاری بافتی و عدم سمیت سلولی باشند. این ویژگی ها باعث افزایش فرآیند ترمیم می گردند. از میان بسیاری از مواد معرفی شده، آمالگام سالیان زیادی مورد استفاده قرار گرفته است و دارای سمیت سلولی کمی بوده است. مینرال تری اکساید اگریگیت (MTA) ماده نسبتا جدیدی است که با خاصیت سازگاری نسجی بالا و تحریک روند سمنتوژنز معرفی گردیده است. هدف از این مطالعه مقایسه سمیت سلولی آمالگام و MTAبر روی محیط کشت ساول های فیبروبلاست  L۹۲۹توسط میکروسکوپ نوری بود. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی ابتدا سلول های فیبروبلاست موشی L۹۲۹در فلاسک های cc۵۰ کشت سلولی، کشت داده شدند و سپس رقتهای مختلف از آمالگام و MTA در حالت تازه مخلوط شده (Fresh) و سخت شده (Settled) به مدت ۲۴ ، ۴۸ ، ۷۲ ساعت، ۴ و ۶ روز در محیط کشت (DMEM) و درمجاورت با سلول های L۹۲۹   قرار گرفتند. سپس وضعیت سلول ها از نظر کیفی و مورفولوژی سلولی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: در بررسی انجام شده برروی سلول های L۹۲۹ توسط میکروسکوپ invert، آمالگام در حالت تازه مخلوط شده، اثر سیتوتاکسیسیتی متوسطی در غلظت Neat داشت و این اثر به صورت مهار پرولیفراسیون مشاهده شد، در حالیکه MTA در حالت تازه مخلوط شده اثر سیتوتاکسیسیتی بسیار کمی را نشان داد. این  مواد در حالت سخت شده اثر سیتوتاکسیک نداشتند. نتیجه گیری: با توجه به ارزیابی کیفی انجام شده MTA نسبت به آمالگام سازگاری بافتی بیشتری داشت و می تواند در مجاورت بافت های همبند زنده استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

آمالگام ، مینرال تری اکساید اگریگیت ، سمیت بافتی ، رده سلولی فیبروبلاست موشی L۹۲۹