بررسی رابطه بین انعطاف پذیری شناختی و خودشفقت ورزی با تجربه سوگ در بازماندگان متوفیان ناشی از کووید۱۹: نقش میانجیگری سبک های مقابله ای

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین انعطاف پذیری شناختی و خودشفقت ورزی با تجربه سوگ در بازماندگان متوفیان ناشی از کووید۱۹ با میانجی گری سبک های مقابله ای بود.روش شناسی پژوهش : روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی و جامعه آماری در این پژوهش شامل تمامی بازماندگان متوفیان بیماری ویروس کرونا، با دامنه سنی ۱۸ سال به بالا، ساکن استان خراسان رضوی و شهر مشهد، سال۱۴۰۰-۱۴۰۱ که طی ۲ الی ۸ ماه اخیر(بازه آبان ماه۱۴۰۰ تا خرداد ۱۴۰۱) فقدان عضوی از خانواده اصلی شامل همسر، والدین و خواهر، برادر متوفی را تجربه کرده اند، درنظر گرفته شده بود. حجم نمونه تعیین شده براساس فرمول کوکران ، شمار ۲۰۷ نفر براورد شد که به روش نمونه گیری غیرتصادفی و در دسترس از بین افراد سوگوار ناشی از مرگ شخص یا اشخاصی از خانواده که به دلیل کرونا فوت شدند انتخاب گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه متغیرهای دموگرافیک ، پرسشنامه تجربه سوگ، پرسشنامه ی انعطاف پذیری شناختی ، مقیاس خودشفقت ورزی و پرسشنامه سبک های مقابله ای استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روشهای آمار توصیفی از جمله فراوانی ، درصد، میانگین و انحراف استاندارد، از آمار استنباطی ، از جمله مدل معادلات ساختاری بهره گرفته شد. همگی این داده ها به وسیله نرم افزار تحلیل آماری SmartPLS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .یافته ها: یافته های بدست امده براساس فرضیه اصلی ، اثر میانجی گری سبک های مقابله ای روی ارتباط انعطافپذیری شناختی روی تجربه ی سوگ را نشان می دهد = t) ۵۸۶/۴، › p ۰۰۱/۰). علاوه براین ارتباط، میانجی گری در خودشفقت ورزی <- سبک های مقابله ای <- تجربه سوگ نیز دیده شد = t) ۰۲۸/۵، › p ۰۰۱/۰).نتیجه گیری: طبق یافته های این پژوهش میتوان نتیجه گرفت سبک های مقابله ای بخصوص سبک مقابله ای مساله مدار و سبک مقابله ای هیجان مدار در کنار متغیر های روانشناختی از جمله انعطاف پذیری شناختی و خودشفقت ورزی میتواند با میزان تجربه سوگ در بازماندگان متوفیان کووید ۱۹ اثر گذار باشد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری شناختی ، سبک های مقابله ای ، تجربه سوگ ، خودشفقت ورزی