توسعه مستندات شرعی اجرت المثل کار خانگی زن

کار خانگی از اوایل قرن بیستم وارد مباحث پژوهشگران گردید و از آن پس پیشنهادات متعددی به منظور احتساب آن به عنوان فعالیت مزدی مطرح شد. در فقه اسلامی، کار خانگی مانند عمل و اقدام اختیاری هر کسی قابلیت احتساب به عنوان کار مزدی را دارد؛ اما تا کنون تنها مبنای معرفی شده برای اثبات آن از طرف فقها و حقوق­دانان، قاعده­ حرمت مال مسلم بوده که مبتنی بر روایات است. در این پژوهش، افزون بر توسعه مبانی به سه قاعده­ اتلاف، غرور و لاضرر به آیات جزاء سیئه، لاضرر و اعتداء نیز استناد شده ­است که امکان استدلال را برای تمام مذاهب اسلامی فراهم می­کند. یافته­های مقاله این است که به دلایل ذیل، عدم پرداخت اجرت خدمت به زن موجب اعتداء، ظلم و ضرر به زن است: ۱. کارخانگی زن مالیت دارد؛ ۲. زن به امید شراکت در اموال مرد و ادامه­ زندگی اقدام به انجام کار ­خانگی می­کند؛ ۳. سکوت زن علامت قصد تبرع نیست؛ ۴. توقع مرد از زن برای انجام کار خانگی، بهترین اماره بر آمر بودن مرد است؛ ۵. عدم پرداخت اجرت­المثل کار خانگی، از مصادیق ضرر به زن و ظلم به او محسوب می­شود. روش تحقیق در این مقاله، روش متداول استنباط از ادله دینی و هدف نیز توسعه در دلایل و مستندات شرعی اجرت­المثل است تا تراکم دلایل بر این حکم شرعی اعتماد بیشتری برای قانونگذار پدید آورد.

کلیدواژه ها:

کار خانگی ، اجرت المثل ، عدم تبرع ، حرمت مال مسلم ، قواعد شرعی