نسبت مهارت« توصیف کلامی » تربیت دانشجویان معماری و تربیت دانشجویان معماری

توصیف کلامی یک بنا، مهارت بیان فهم آن بر محمل کلمات است. در آموزش دانشجویان در دانشکده های معماری بر تربیت تصویری دانشجویان تاکید به جایی دارند، در حالی که بر تربیت کلامی آ نها کمتر توجه می شود. قبل از آنکه بنایی را دانشجویان معماری طراحی کنند، توصیف کلامی آن ها را در معرفی بر قالب کلمات به مخاطب توانمند می کند. در سطح دیگر، پروژه های معماری یا بناهای ساخته شده دانشجویان است که با مهارت توصیف کلامی تا حدودی فهمیده می شوند. با این نگاه اعتبار بیرونی مهارت توصیف کلامی تنها به بیان فهم بناهای متعین محدود نمی گردد و در فرایند طراحی معماری، به تناسب موضوع و شخص طراح، در منزل های آغازین، میانی، و پایانی موثر خواهد بود. بنا بر این هم استادان و هم دانشجویان از مخاطبان استفاده از مهارت توصیف کلامی خواهند بود. حدود مهارت توصیف کلامی یک بنا از خواندن صورت بنا تا فهم جوهره آن و درنهایت فهم اندیشه پشتیبان آن را شامل می شود. از وجوه توصیف کلامی مصادیق معماری میتوان به دو وجه عینی و معنایی اشاره کرد. در مرتبه عینی توصیف کلامی، عرصه هایی در مسیر رسیدن به مقصد در معماری تشخیص داده می شوند. مرتبه معنایی فهم توصیف کلامی نیز ناظر به تشخیص حریم ها در راه تقرب به مقصود است. این دو سلسله مراتب در عین جدایی به هم آمیخته اند. برای توصیف کلامی مطلوب سنجه هایی هست که از مهمترین آ نها احراز ویژگی « روایتگری »، « اقناع پذیری » و « قابلیت الصاق به احکام معماری » است. از یافته های نوشتار حاضر، تبلور نوعی تربیت کلامی مختص دانشجویان معماری است.

کلیدواژه ها:

کلامی ، مهارت ، فرایند طراحی معماری ، تربیت معماران