الگوی فعالیت جسمانی در زنان نخست زا مراجعه کننده به بیمارستان شهید مصطفی خمینی

مقدمه و هدف: فعالیت جسمانی در دوران بارداری اثرات سودمندی بر سلامتی مادر و جنین دارد. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین الگوی فعالیت جسمانی در زنان باردار نخست زا مراجعه کننده به بیمارستان شهید مصطفی خمینی انجام شد.  مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی ۲۶۸ زن باردار نخست زا در بیمارستان مصطفی خمینی انجام شد. ابزار مطالعه، پرسشنامه ی استاندارد فعالیت جسمانی در بارداری بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۱۶ و با آزمونمن ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه وتحلیل شدند.  یافته ها: نتایج نشان داد فقط ۲/۳۶ درصد از زنان باردار، مدت زمان پیاده روی مطلوب و مطابق راهنما داشتند. کار در منزل که عمدتا به شکل فعالیت های در حالت نشسته است درصد قابل توجهی از فعالیت های روزانه ی افراد مورد مطالعه است (۶۰/۲±۳۴/۷) و مدت زمان فعالیت های ورزشی کمترین مدت زمان فعالیت های روزانه آنان است (۰۸/۰ ± ۱۴/۰ روز/ساعت). عمده فعالیت های مادران از نوع فعالیت های سبک و بی تحرک است. زایمان به صورت طبیعی ۶/۳۰ درصد از کل زایمان ها بود. مقدار وزن گیری در ۶/۵۸% افراد بیش ازحد توصیه شده بود. ارتباط معناداری بین فعالیت جسمانی و ورزشی با نوع زایمان مشاهده شد. افرادی که پیاده روی بیشتری داشتند، احتمال زایمان طبیعی بیشتری هم داشتند (۰۳/۰= P < /span>).  نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از اثرات مثبت فعالیت جسمانی در بارداری حمایت می کند. لذا با توجه به اقبال کم از طرف خانم های باردار، راهکارهای مناسب از طرف مراکز ذیربط از جمله دانشگاه ها و مراکز مراقبت بارداری لازم است.

کلیدواژه ها:

فعالیت جسمانی ، زن باردار ، نخست زا ، افزایش وزن ، وزن تولد ، زایمان طبیعی