نقش شوخ طبعی در امیدواری و رشد پس از آسیب مبتلایان به سرطان خون
محل انتشار: مجله اصول بهداشت روانی، دوره: 20، شماره: 3
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 99
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JFMH-20-3_001
تاریخ نمایه سازی: 12 شهریور 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: روند بروز افزایشی سرطان خون یکی از مشکلات علم پزشکی مدرن است. افراد با دریافت تشخیص سرطان، نیازمند حفظ امیدواری در طول فرآیند درمان می باشند و همچنین تشخیص سرطان گاهی اوقات منجر به رشد پس از آسیب می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش شوخ طبعی در امیدواری و رشد پس از آسیب مبتلایان به سرطان خون در شهر زاهدان بود.روشکار: این پژوهش توصیفی-همبستگی بود در بیمارستان حضرت علی (ع) شهر زاهدان در سال ۱۳۹۴ انجام شد. نمونه شامل ۷۰ بیمار بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامههای شوخ طبعی خشوعی و همکاران، امیدواری اشنایدر و همکاران و رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون بود. برای تجزیه و تحلیل رابطه بین متغیرها و پیش بینی تغییرات امیدواری و رشد پس از آسیب، روش های همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد استفاده قرار گرفت.یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که بین نمره کلی فرد در مقیاس شوخ طبعی (۳۷/۰= r و ۰۱/۰>P) و بعد لذت از شوخی (۳۴/۰= r و ۰۱/۰>P) و شوخ طبعی در شرایط استرس آور (۲۸/۰= r و ۰۵/۰>P) با امیدواری رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که نمره کلی مقیاس شوخ طبعی به طور معنیداری امیدواری را پیش بینی می کند (۳۷/۰= β و ۰۱/۰>P)، نتیجه دیگر این بود که بین نمره کلی شوخ طبعی و رشد پس از آسیب رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد (۴۶/۰= r و ۰۰۱/۰>P) و نتایج رگرسیون نشان داد که نمره کلی شوخ طبعی به طور معنیداری رشد پس از آسیب را پیش بینی می کند (۴۶/۰= β و ۰۱/۰>P).نتیجهگیری: یافته های این پژوهش موید نقش پیش بینی کنندگی شوخ طبعی در امیدواری و رشد پس از آسیب مبتلایان به سرطان خون می باشد.
نویسندگان
امیر کرمی
کارشناسی ارشد روان شناسی ، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان ، زاهدان ، ایران
فرهاد کهرازئی
استادیار روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان ، زاهدان ، ایران
علی عرب
استادیار روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان ، زاهدان ، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :